’s Morgens verzamelen in de tuin achter het huis. Het Zuilens Fanfarecorps speelt gezellige muziek op de stoep naast het museum en om klokslag 11 uur gaat de wethouder van start met haar speech.‘De gepensioneerde meubelmaker’ en de grote Zuilense Kunstenaar Cees Achterberg worden terecht door Rinda den Besten in het zonnetje gezet voor hun extra bijdragen aan het vele werk.
Dan mag het doek open. De oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. De vele aanwezigen stroomden naar binnen om alles van dichtbij te bekijken. Dat geeft een goed gevoel: men is aan alle kanten heel enthousiast. Er kunnen dus met wat passen en meten echt tientallen bezoekers tegelijk in! De Werkspoor treinen rijden vooralsnog storingsvrij, en zo heb ik alle gelegenheid om de wethouder rond te leiden langs de meest markante bezienswaardigheden. Ondertussen worden vele kaarten, bloemen, planten, bloemstukken en zelfs een prachtige (en lékkere!!!) taart gebracht van Bakkerij Steentjes met een afbeelding van het ‘Rijksmuseum te Zuilen’. Deze tekening kreeg ik enkele maanden geleden uit Italië toegestuurd door Jos Peeters, die een vrije interpretatie gaf hoe of het Museum van Zuilen er in de toekomst uit zal gaan zien.
Het werd een drukke dag en de ook collectie werd niet vergeten: voor het museum werd me een longdrinkglas van Dansschool Jansen en een nota van de zilversmid met dezelfde naam uit de St.-Ludgerusstraat geschonken. ’s Middags kwam de heer Van Kooten nog zijn examenstuk van de Bedrijfsschool (Werkspoorders zeggen ‘Leerschool’) brengen, een metalen pons, helemaal zelf gemaakt.
De eerste weken zitten erop. Het spannende is er een beetje af, het lijkt namelijk een succes. Dagelijks rond de 20 bezoekers is een hele goede score. Daarnaast zijn de reacties van de bezoekers ongelooflijk leuk. Veel nieuwe donateurs meldden zich aan (en echt niet omdat ze dan 5 vrijkaartjes krijgen, er zijn zelfs donateurs die vinden dat ik minder kaartjes moet geven).
Ook er is een stroom van nieuwe aanwinsten te melden. De eerste Zuilense dierenarts, dokter Lieben, bracht het diagnosticeersetje waarmee hij hier in Zuilen van start ging. Hij was zo onder de indruk dat hij ’s middags nog een uitbreiding bracht.
Ondertussen is de collectie uitgebreid met straatnaamborden, glazen, een klosje garen (‘hiermee werden bij Werkspoor de zittingen van de rijtuigen gestikt’), een longdrinkglas, een shawltje en sleutelhanger van Elinkwijk, een sporttas van S.M.S., een bloknootje met bonnetje ‘verlof tot het verlaten van de [Werkspoor] fabriek, foto’s van het Eerste Huisvrouwen Orkest Utrecht, stukken Sunlightzeep (‘direct na Dolle Dinsdag ging mijn moeder aan het hamsteren, ze kocht een heel kistje vol stukken zeep’), een wandbord met de tekst: ‘Oost – West, Onze Kolen Branden best’, van kolenhandel Boshuis, nog een wandbord, maar dan van de Utrechtse Postduivenvereniging Het Noorden, en nog meer.
We kunnen met een gerust hart zeggen: het was een succes, beste mensen ga zo door.
Groeten uit Zuilen, het dorpje aan de schone Vecht, met een museum!
Wim van Scharenburg
