Tag archieven: Werkspoor

Groot succes voor de ‘zilverpapieractie’ van het Utrechts Nieuwsblad

Geplaatst op door
Beantwoorden

In de jaren zestig van de vorige eeuw heeft de zogenoemde ‘zilverpapieractie’ van het Utrechts Nieuwsblad heel veel invalide inwoners van Utrecht blij gemaakt. De verzorgingsstaat was ‘iets anders’ ingericht dan de huidige en een invalidenwagen lag beslist niet binnen ieders bereik. De redactie van het Utrechts Nieuwsblad bedacht een geslaagde actie om invalidenwagens te schenken uit de opbrengst van zilverpapier, dat daarvoor op grote schaal verzameld werd.

Het waren de doppen van melkflessen en de verpakkingen van sigaretten enz. Natuurlijk schreef de krant ook over de gelukkigen die een invalidenwagen in ontvangst mochten nemen. Zo stond in het Utrechts Nieuwsblad  van 19 maart 1964 het volgende artikel:

U.N.- ‘zïlverpapieractie’

Mevr. Ritmeester kreeg 112de invalidenwagen

(Van een onzer verslaggevers)

Het is een van de mooiste dagen van mijn leven vertelde woensdagavond een dolgelukkige mevrouw M.S. Ritmeester-Langohr, St.-Bonifaciusstraat 33 te Utrecht, toen zij in tegenwoordigheid van de heer H.A. Hietbrink, voorzitter van de afdeling Utrecht van de Algemene Nederlandse Invalidenbond, de 112 de invalidenwagen in de U.N.-operatie Zïlverpapier, in ontvangst nam.

Bij deze vreugdevolle gebeurtenis in de St.-Bonifaciusstraat waren ook aanwezig de Amerikaanse sergeantmajoor Carl E. Hopkins van de vliegbasis Soesterberg en zijn echtgenote. Zoals bekend heeft de heer Hopkins eind januari ruim 80 kilo capsules geschonken aan de U.N.-actie, als resultaat van een inzameling onder de Amerikaanse militairen op de vliegbasis.

Mevrouw Ritmeester, die 10 april haar 38e verjaardag hoopt te vieren, vond deze wagen met verstelbare rugleuning een fantastisch verjaardagscadeau. Ik had er helemaal niet op gerekend, vertelde zij.

Vanaf haar achttiende jaar heeft mevrouw Ritmeester gesukkeld met een chronische ziekte, die in de loop der jaren vrijwel haar gehele lichaam aantastte. De laatste twee jaren was zij zelfs gedwongen om volkomen bedrust te houden. Ondanks deze handicap heeft mevrouw Ritmeester steeds getracht zoveel mogelijk bij alle gebeurtenissen toch betrokken te blijven. Op mijn leeftijd wil je nog niet uitgeschakeld zijn zegt zij.

Als het nu goed weer wordt dan kan ik er fijn uit. Ik ben nog maar één keer in het Julianapark geweest, maar nu krijg ik de gelegenheid daar van de natuur te genieten. Over belangstelling heeft mevrouw Ritmeester nooit te klagen gehad en ook nu zij in het bezit is van deze invalidenwagen hebben reeds velen uit de omgeving van de St.-Bonifaciusstraat aangeboden met haar te gaan rijden.

Een andere mogelijkheid is nu dat mevrouw Ritmeester in de gelegenheid zal zijn om in de toekomst kerkdiensten bij te wonen. Tot nu toe luisterde zij via de bandjes op een geleende bandrecorder naar de predikaties, maar binnen niet al te lange tijd zal er een nieuwe wereld voor haar worden geopend. Zij keert terug in het leven, van waaruit zij zich zovele jaren noodgedwongen moest terugtrekken. Een gelukkige moeder en vader temidden van hun vier kinderen Wim (17) Lieneke (16); Joop (13); en Sibilla (11) zien de toekomst met vreugde en dankbaarheid tegemoet.

Dankbaar voor de moeite en de offervaardigheid van tientallen mensen die met kleine en grote giften de U.N.-actie tot een zo groot succes doen uitgroeien. Een gezin is dankzij de inspanningen die tallozen zich getroosten gelukkig gemaakt. Geen medelijden, maar medeleven wordt er gevraagd door deze gehandicapte mensen. Uit het feit dat opnieuw een wagen kon worden uitgereikt is gebleken, dat deze woorden door velen niet worden misverstaan.

Zilverpapieractie

STRALEND VAN geluk zit mevrouw Ritmeester in de nieuwe wagen te midden van haar echtgenoot en haar vier kinderen. Van links naar rechts: Wim (17); Lieneke (16); de heer W. Ritmeester; Joop (13); zuster M. van Kouterik en Sibllla (11)

 

 

De Brandweer naar de Borstelfabriek, ok, maar lijn 11 weg?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Na de annexatie werd een Gemeenschapsraad voor Zuilen ingesteld. Zij mochten adviezen geven en meedenken, maar niet beslissen. In dit verslag in het Utrechts Nieuwsblad van 18 maart 1959 lezen we dat men ontstemd is over het verlagen van de frequentie van de bus op lijn 11. Deze reed over de Prins Bernhardlaan en Burgemeester Van Tuyllkade naar het centrum van Utrecht, maar ging bij de Jacobsstraat niet rechtsaf naar het Centraal Station (het enige station van Utrecht), maar linksaf naar de Schouwburg, vandaar de bijnaam ‘cultuurlijntje’.

Gemeenschapsraad Zuilen

Frequentiebeperking lijn elf bekritiseerd

Ruimte voor brandweer in borstelfabriek

(Van een onzer verslaggevers)

Op de vergadering van de gemeenschapsraad Zuilen, die dinsdagavond in het voormalig gemeentehuis te Zuilen werd gehouden, werden allereerst de geloofsbrieven van het nieuwe lid H. Beks (prot. chr.) onderzocht. Hij zal nu op de volgende vergadering worden geïnstalleerd.

Uit brieven van burgemeester en wethouders van Utrecht was de wens naar voren gekomen, dat enkele leden eens de vergadering van de raad zouden bijwonen. De heer Van der Slot (PvdA) sprak er zijn bevreemding over uit, dat aan déze uitnodigingen nog geen gehoor was gegeven, terwijl, zo zei hij, de raad hoog van de toren blaast, als men nergens van in kennis wordt gesteld.

In verband met uitbreiding van de vrijwillige brandweer van Zuilen, besloot de raad enkele ruimten in de voormalige borstelfabriek als verblijf in te richten. Het plan zal ongeveer ƒ 38.000,- vergen, terwijl voor meubilering nog ƒ 8.100,- nodig is.

Veel kritiek ondervond de op handen zijnde frequentiebeperking van lijn 11. Juist deze lijn gaf volgens de heer Brandt (PvdA) de wijk Zuilen rechtstreekse verbinding met de Schouwburg en Tivoli. Spreker zei het zeer te zullen betreuren als deze „culturele lijn” in de avonduren zou vervallen. Ook de heren Hendriks (KVP) en Lebbink (PvdA) lieten zich overeenkomstig uit.

Na deze discussie ging de gemeenschapsraad in geheime vergadering praten over de ambtstoelage voor de voorzitter en de secretaris.

Lijn 11

Een foto van bus van lijn 11 op ‘Zuilens’ grondgebied zit niet in onze collectie. Het Utrechts Archief beschikt over déze opname: bus 11 op het Janskerkhof. Daar zullen we het mee moeten doen, totdat er een Zuilense variant opduikt. Wie helpt?

Over Pieket Weeserik, was ook dirigent van De Lofstem.

Geplaatst op door
Beantwoorden

In kranten hóren de bijzondere prestaties die mensen soms doen. Dat maakt het volgende bericht ook logisch, iemand die 25 jaar koordirigent is, (onder andere van de Christelijke Zangvereniging ‘De Lofstem’ uit Zuilen) verdient die eer. Over zo iemand schreef het Utrechts Nieuwsblad op 13 maart 1957.

Huldigingsconcert voor de heer Pieket Weeserik

Zilveren jubileum als koordirigent

(Van een onzer verslaggevers)

Zondag 17 maart herdenkt de heer K. Pieket Weeserik te Utrecht, Herman Modedstraat 6, de dag waarop hij 25 jaar geleden gediplomeerd werd als koordirigent.

Koordirigent

De heer K. Pieket Weeserik
… 25 jaar koorleider …

De heer Pieket Weeserik heeft in de afgelopen kwart eeuw vele koren gediend. Daarvan zullen die koren woensdag 8 mei op een jubileumconcert in de Nicolaikerk te Utrecht getuigenis afleggen.

Aan dat concert werken mee Looft den Heer, van de Baptistengemeente, Oudwijk, van de hervormde wijk Oudwijk, De Lofstem, van de herormde wijk Leidsevaart, Mariëndaal van de hervormde wijk Mariëndaal en het zangkoor van de personeelsvereniging Contact van het Diakonessenhuis te Utrecht. Het kerkorkest van de Vrije Evangelische Gemeente te Hilversum zal voor de orkestbegeleiding zorgen.

De solisten, die hun medewerking verlenen, zijn mevrouw Waardenburg-Landheer uit Vianen, sopraan, en Cor Niessen uit Utrecht, bariton. Henk van Westrienen uit Alkmaar verzorgt de orgelbegeleiding en Bert Keemink uit Amersfoort begeleidt aan de piano.

Het programma, dat om 20 uur zal aanvangen en omstreeks 21.45 uur eindigt, vermeldt opening door ds. B. van Ginkel, hervormd predikant, toespraak door ds. J. Broertjes, Baptisten predikant, en sluiting door ds. H. Spilt, hervormd predikant.

De genoemde koren staan, met uitzondering van De Lofstem en Mariëndaal, die de jubilaris wegens drukke werkzaamheden niet meer leiden kan, alle onder leiding van de heer Pieket Weeserik.

De Lofstem

De leden van zangvereniging ‘De Lofstem’ gaan hun jaarlijkse uitstapje maken. Voordat het vertreksein wordt gegeven lachen zij de thuisblijvers nog even toe.

De Ronde van Zuilen die De Volharding vaak organiseerde.

Geplaatst op door
4

De eerste Ronde van Zuilen die Wielervereniging ‘De Volharding’ zou organiseren in Zuilen, ging vanwege mobilisatie niet door. Het werd 1942 toen De Volharding het voor elkaar kreeg, ondanks de ellende van de bezetting. De Volharding heeft heel veel Ronde’s van Zuilen georganiseerd, maar de eerste was in dit jaar. We lezen erover in het Utrechts Nieuwsblad van 16 maart 1942:

Hemelvaartsdag Ronde van Zuilen

De Utrechtsche Wielerclub “de Volharding”, organiseert weer den bekenden wegwedstrijd in de bebouwde kom van de gemeente Zuilen, en wel op Hemelvaartdag, 14 Mei. De koers, waarvoor reeds de toestemming van B. en W. der gemeente Zuilen werd verkregen, wordt gehouden op de Burg. Van Tuyllkade, Daalscheweg en Sweder van Zuilenweg. De lengte van het parcours is 1700 meter.

Reeds werd een erecomité in het leven geroepen, waarvoor de volgende heeren bereid werden gevonden zitting te nemen. Mr. O. Norbruis, Burg., Directeur van Werkspoor; K. Kiviet, directeur de Muinck Keizer; J.H. Welle, Consul der N.W.U. der Provincie Utrecht; A.J. van der Weerd, Secretaris Gemeente Zuilen.

Inmiddels is een werkcomité gevormd, dat reeds eenige maanden werkzaam is. Hierin hebben naast het bestuur van de Volharding, de heeren A.J. van der Weerd, W.J. Ducaat, P. Puit en G. de Vries zitting genomen.

Verloopen de plannen zooals werd voorgesteld, dan bestaat er alle kans, dat ook door Profs zal worden deelgenomen, waarvoor reeds onderhandelingen met de vooraanstaande renners werd aangeknoopt.

Volharding

Een foto van deze eerste Ronde van Zuilen uit 1942 moet ik u tot mijn spijt schuldig blijven (wie helpt??), maar deze uit 1950 mag er ook zijn. De renners denderen over de Burgemeester van Tuyllkade en de Prins Bernhardlaan. In eerdere rondes werden ook nog wel een andere straten in de omgeving aangedaan, maar ‘het parcours’ werd uiteindelijk wel het vaakst op de bovengenoemde laan en kade verreden.

En… staat uw brommer al op slot?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Jeugdbendes die de stad onveilig maken. Ook in Zuilen was er niet aan te ontkomen. Zijn het nu de laptop bezitters, toen waren het de eigenaren van een brommer die het slachtoffer werden. Het Utrechts Nieuwsblad schreef hierover op 15 maart 1966:

Utrechtse jeugdbende plunderde scholen

In totaal 18 inbraken en 6 bromfietsen gestolen

(Van een onzer verslaggevers)

UTRECHT — Vier Utrechtse jongens, een van 14 en drie van 15, hebben in 11 dagen, sinds zondag 27 februari, 18 inbraken gepleegd, voornamelijk in scholen en voorts 6 bromfietsen gestolen. De jongens, een loopjongen, twee loodgietersleerlingen en een magazijnbediende, waren geen onbekenden van de politie. Zij togen met z’n tweeën bij toerbeurt op het dievenpad.

Hun systeem was overal hetzelfde: ruiten inslaan en vervolgens alles vernielen om maar aan geld te komen. De schade, die zij in de scholen hebben aangericht, beloopt in de honderden guldens. Drie bromfietsen waren nog in hun bezit, een hebben zij er in Maarssen achtergelaten en de twee andere zijn verdwenen.

Het begon zondag 27 februari in het Sint Salvator-clubhuis aan de Adriaan van Bergenstraat. Hier werd alleen snoepgoed gestolen. Daarna werd het clubhuis Utrecht-noord aan de Marnixlaan bezocht, waar zij ƒ 90,- buitmaken. Maandag 28 februari stalen zij ƒ 25,- in de Sint Bonifaciusschool aan de Doornboomstraat. Ballpoints maar geen geld namen zij mee uit de Falck-school die maandagavond, waarna zij op de vlucht gingen bij de Mariaschool in de Nolensstraat, omdat er onraad werd bespeurd. Zij probeerden het nog in de Prinses Margrietschool aan de Prinses Margrietstraat, waar zij ook werden gestoord. Omdat zij zo laat thuis kwamen moesten zij een week binnen blijven.

Zondag 6 maart begon het weer: opnieuw naar de Prinses Margrietschool. Een geldkistje werd meegenomen maar de inhoud viel tegen, n.l. ƒ 1,-. In de rijksmiddelbare tuinbouwschool aan het Zwanenvechtplein richten zij voor ƒ 700,- schade aan. Geld werd evenmin gevonden in de Koningin Julianaschool aan de Prinses Irenelaan. Hier namen zij sleutels mee, die zij evenwel weer wegsmeten. Ook in de Titus Brandsmaschool aan de Prinses Margrietstraat vonden de jongens niets van hun gading. Ruiten werden voorts vernield in de Prinses Marijkeschool aan de dr.  Max Euwestr. en in de Scheepstraschool aan de Marnixlaan. Wat dubbeltjes en kwartjes werden gestolen in de Jan Ligthartschool aan de Marnixlaan.

Maandag 7 maart stalen de knapen een bromfiets op de Lauwegracht. Dinsdag 8 maart gingen zij naar Maarssen, waar ook een school werd bezocht zonder dat er geld gestolen kon worden. Hier stalen zij wel twee bromfietsen, waarmee zij naar de Laan van Nieuw Guinea gingen naar de Hervormde school. De buit in deze school was ƒ 25,-. Woensdag 9 maart was de Sint Salvatorschool aan de Jacob Cabeliaustraat het doel. Hier werd de schoolinventaris besmeurd. In de Jan Lighartschool werd zonder succes ingebroken maar zij namen wel een bromfiets mee. Voorts werd een bezoek gebracht aan de fietsenstalling van apotheek Ziekenzorg aan de Catharijnesingel, waar een bromfiets ter waarde van ƒ 800,- werd gestolen. Uit de Dr. de Visserschool aan de Vondellaan werd snoep gestolen. De knapen worden vandaag voor de hulpofficier van justitie geleid. Het geld werd opgemaakt aan snoep, bioscoop- en kelderbezoek. Donderdag 10 maart gingen zij naar Amsterdam om „provo’s te zien”.

Marijkeschool

…. Ruiten werden voorts vernield in de Prinses Marijkeschool …. (maar dit is een foto toen alle ruiten nog heel waren.) De school was een duplicaat van de ernaast gelegen Elout van Soeterwoudeschool. Het waren de in Zuilen zo beroemde ‘Gele Scholen’, een ontwerp van de Zuilense gemeente-architect W.C. van Hoorn.

Ach… 4 jaar en dan al in contact met de politie.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het viel uiteindelijk mee, maar het zal je maar gebeuren dat de politie aanbelt: zonder dat je het weet loopt je kind van 4 jaar ‘s avonds alleen op straat. De verslaggerver van het Utrechts Nieuwsblad vertelt u er alles over in de uitgave van 14 maart 1966.

Jenny (4) straat op in pyjama

(Van een onzer verslaggevers )

UTRECHT — Tot hun niet geringe verbazing zag de Utrechtse familie, J.M. De Muinck Keizerlaan 9, zaterdagavond een klein meisje op straat lopen in pyjama met hoog gehakte pumps aan. De politie, bureau Rodebrug, werd gewaarschuwd waarna zij de „vondelinge” ophaalden en haar voorlopig ter ruste legde in een in allerijl geïmproviseerd bedje. Hier sliep zij rustig terwijl de politieambtenaren op onderzoek uitgingen. Het bleek de 4-jarige Jenny Hilgerson, Goudensteinlaan 17, te zijn, die aldus de ouderlijke woning had verlaten.

Toen de agenten aanbelden was de moeder hoogst verbaasd op de vraag of Jenny daar thuis hoorde. „Natuurlijk … ze slaapt … daarom zijn wij heel stil geweest …” Moeder Hilgerson werd snel uit de droom geholpen. Haar dochtertje lag niet in bed maar op het politiebureau.

Muinck Keizerlaan

De Muinck Keizerlaan in wording. Op de zandhopen die u voorop ziet komt (veel later, in 2015 pas) een rotonde.

Handige bliksems, die waren er wel in Zuilen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Met de grote fabrieken Werkspoor en Demka kenden Zuilen een groot aantal mannen die de boterhammen verdienden met hun handen. (En dan bedoel ik niet met het schuiven van een muis, of over een scherm vegen met de vingers!) Handige Bliksems! Zij konden vrijwel alles maken. Blijkt ook maar weer uit dt bericht in het Utrechts Nieuwsblad van 12 maart 1958:

Geraniumstraat

WAT denkt u dat dit is? slopen of opbouwen? Een tafereeltje zoals dit wel meer in Utrecht voorkomt, nu uit de Geraniumstraat 33, waar de heer G. Veenendaal (onder auto) een Morris 10 uit 1949 (!) opknapt. Van beroep is de heer Veenendaal vertegenwoordiger. In beschuit. Maar hij blijkt een technische knobbel te hebben. Niet alleen de wielen eraf, maar ook de motor uit elkaar. Als hij niet, zoals sommige amateur-wekkerreparateurs, straks een paar niet meer thuis te brengen radertjes en schroefjes overhoudt, zal hij van de zomer met vrouw en kind aardige tochtjes gaan maken. Zo motoriseert Nederland zich steeds verder.

Over een Volkswagen die snel gevonden werd.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Diefstal en bedrog is van alle tijden. (anders hadden we geen politie nodig.) Ook in Zuilen ging het dus wel eens mis. Maar dat een Volkswagen zó snel weer boven water kwam, was aanleiding voor de redactie van het Utrechts Nieuwsblad om u hierover op 11 maart 1964 te informeren met het volgende bericht:

Auto vier minuten na vermissing gevonden

Vier minuten heeft het dinsdagavond de Utrechtse politie gekost om een als vermist opgegeven auto op te sporen. Om 21.45 uur kwam de melding binnen. Om 21.49 uur waar de jongens al aangehouden die er met de auto vandoor waren gegaan.

De 42-jarige verzekeringsagent H.A.C. van Eewijk uit Zeist had de wagen in de Mgr. dr. Hoogveldstraat (Utrecht Noord) neergezet omdat hij in die straat iemand moest bezoeken.

Toen hij kwart voor tien buiten kwam en zijn auto miste, holde hij naar de dichtstbijzijnde telefooncel in de Jan Ligthartstraat. Hij vertelde de politie wat er aan de hand was er ging via de mobilofoon een bericht naar de surveillancewagens met het verzoek uit te kijken naar een Volkswagen met een bepaald kentekennummer.

In de Dr. Berlagestraat werd de auto gevonden. Twee jongens stonden er aan te prutsen, een 16-jarige lichtdrukker en een 17-jarige scholier. Zij waren tegen een boomstronk gereden en stonden nu de schade op te nemen.

De heer Eewijk kreeg zo dinsdagavond de auto weer terug, zij het ernstig beschadigd.

Pedagoogenbuurt

De Pedagogenbuurt in Zuilen, mét Volkswagen… Weet niet zeker of dit de Volkswagen uit het knipsel is, maar dat zou zomaar kunnen. Wie het weet mag het zeggen. (Rechts onder de Technische School Ir. Bardet, in de Bossenbroekstraat.)

 

 

Er kwam een nieuwe speeltuin in het oude Zuilen

Geplaatst op door
3

Een speeltuin voor de jeugd mocht natuurlijk niet ontbreken. dus werd na de sloop van de speeltuin in de Wattlaan naar een andere locatie gezocht. En gevonden, blijkens dit bericht in het Utrechts Nieuwsblad van 10 maart 1939.

 

Speeltuin in Zuilen

——

ZUILEN, 10 Maart. – De Woningbouwvereeniging “Zuilen’’ heeft, zooals wij reeds eerder schreven, pogingen aangewend een eigen speeltuin te krijgen. Deze pogingen zijn geslaagd en de plannen zijn thans zoover dat spoedig verwezenlijking kan worden tegemoet gezien.

Zuilen kent reeds de zeer goed geoutilleerde speeltuin van de Woningbouw “Utrecht’’, doch deze speeltuin, de tweede in Zuilen, zal hiervoor niet behoeven onder te doen. De speeltuin in Elinkwijk zal eerlang verdwijnen.

De tuin der woningbouwvereeniging “Zuilen’’ is geprojecteerd op een terrein dat gelegen is achter de huizen aan de v.d. Pekstraat en de huizen aan de Hanrathstraat.

In de v.d. Pekstraat, naast de thans bestaande huizen zal de ingang komen, welke 2 M. breed wordt.

De totale oppervlakte bedraagt pl.m. 1300 M2. Verschillende speelwerktuigen zullen worden aangebracht, zoals: 3 groote- en 6 kleine schommels, draaimolen, vliegende Hollander, enkele en dubbele roeischommel, Oceaangolf en een zandbak van pl.m. 50 M2.

Deze toestellen zullen langs de randen komen, zoo, dat er nog een groot middenterrein overblijft. Dit midden terrein wordt verhard, terwijl de strook waar de toestellen komen betegeld wordt. Langs de kanten wordt dan nog een plantenstrook aangebracht. Aan den ingang zal een wachthuisje worden gebouwd, waarin toiletten. In het geheele plan wordt een rioleering aangebracht waardoor een goede afwatering van het terrein wordt verkregen.

Speeltuin

Hier ziet u een ansichtkaart van die speeltuin achter de Van der Pekstraat. De kinderen uit deze buurt maakten gretig gebruik van dit vermaak.

Voorzitter Gemeenschapsraad C.F. de Wilde

Geplaatst op door
Beantwoorden

Minister Beel stelde naar aanleiding van de annexatie van Zuilen per 1 januari 1954 een Gemeenschapsraad in. De eerste voorzitter was de heer Kievit, die werd na zijn overlijden opgevolgd door de heer C.F. de Wilde. Naar aanleiding van diens jubileum bij de Demka schreef men in het Utrechts Nieuwsblad van 6 maart 1963 het volgende:

Huldiging jubilaris C.F. de Wilde

„Zuilens eerste burger”, werd gekscherend de heer C.F. de Wilde genoemd tijdens zijn huldiging in de kantine van de Koninklijke Staalfabriek DEMKA te Zuilen, bij welk bedrijf hij dinsdag veertig jaar in dienst was.

De heer De Wilde is namelijk voorzitter van de Zuilense Gemeenschapsraad en heeft zo veel relaties, dat het later ook in het SEB-gebouw, waar een receptie werd gehouden, bijzonder druk werd.

Ir. E.D. Cartier van Dissel voerde namens de directie van DEMKA het woord. Hij herinnerde eraan dat de heer De Wilde, die bedrijfsassistent op de smelterij is, de omschakeling van dit bedrijf had meegemaakt en zeer verdienstelijk werk heeft gedaan.

Niet alleen op technisch maar ook op sociaal gebied en in het belang van het DEMKA-personeel. Als jubileumgeschenk werd een koffergrammofoon aangeboden.

De chef van de smelterij, ir. J.H. Westerman, roemde de kwaliteiten van de jubilaris als leermeester van de jongeren en overhandigde namens de beambten een gasgeiser. Verdere sprekers waren de heer C. Pot namens de beambtenraad én de voorzitter van de fabriekscommissie, de heer J. Pagie. Beiden schonken bloemen.

In het SEB-gebouw was de heer M. van Donk de woordvoerder namens dagelijks bestuur en leden van de Zuilense gemeenschapsraad. De heer G. Groen sprak namens de afdeling VII van de Partij van de Arbeid en de heer J. Kool vertegenwoordigde de oudercommissie van de Prinses Beatrixschool, waarvan de heer De Wilde voorzitter is. Ook hier werden vele geschenken aangeboden. Het Utrechtse gemeentebestuur zond een bloemstuk en een schriftelijke felicitatie.

De Wilde. H. Westerman, chef van de smelterij van de Demka, biedt de jubilerende C.F. de Wilde (rechts) een gasgeiser aan.