Het project Groen Zuilen, op de plek van de 12 te slopen galerijflats van de pedagogenbuurt, was samen met het nieuwe Schaakwijk een sleutelproject voor het slagen van het wijkontwikkelingsplan. Ruim 400 sociale huurwoningen zouden krimpen naar 119. Bovendien waren de nieuwe huurwoningen veel duurder dan de oude. Veel mensen zouden dus moeten verhuizen en dat zorgde voor onrust.
Om die reden werd gestart met een uitgebreide inventarisatie van de woonwensen van de zittende huurders. De oude huurders konden kiezen uit terugkeren of -met stadsvernieuwingsurgentie- verhuizen naar een andere huurwoning in Zuilen, of elders in de stad of de regio. Minder dan 10% koos ervoor om terug te keren. Een belangrijke overweging daarbij was dat weinig mensen ervoor voelen om na de sloop twee keer te verhuizen. Dat is nodig, omdat tussen sloop en oplevering nieuwbouw meestal een paar jaar verstrijken.
In juli 2000 werd een stedenbouwkundig programma van eisen geschreven door Palmboom & van den Bout. Het bureau verkende drie verkavelingsopties met de lommerrijke benamingen gekromde lanen, woonpaden en woonpark. Afhankelijk van het model konden bij 30% gestapelde woningen en 70% grondgebonden er 294 tot 327 woningen worden teruggebouwd. Een verlies van rond de 100 ten opzichte van de pedagogenbuurt. Daarbij moet wel bedacht worden dat de gemiddelde woninggrootte sterk steeg ten opzichte van de oude galerijflats. Zo varieerde het vloeroppervlak van de grondgebonden woningen van 116-158m2.
Na de nodige discussie met de projectgroep en de bewoners werd er gekozen voor de volgende uitgangspunten: flink aandeel gebouwd parkeren, verkeersvrij binnengebied, nadruk op openbaar groen (dus niet op privé tuinen). Het voorkeursmodel woonpark was geïnspireerd op de wijk Brumleby in Kopenhagen.
Bij de architectenselectie viel de keus op bureau Duinker en van der Torre. Johan Matser projectontwikkeling (inmiddels: Synchroon) was opdrachtgever voor de koopwoningen en Mitros (inmiddels: Woonin) voor de huurwoningen. Het lukte de architecten om het verlies aan woningen ten opzichte van het wederopbouwplan te beperken: het definitief ontwerp telt 228 eengezinswoningen en 162 appartementen. Best knap, aangezien dat plan voor 100% uit flats bestond en Groen Zuilen voor 60% uit eengezinswoningen. De ruimtewinst is vooral geboekt door 100% dubbel grondgebruik bij parkeren (bij een parkeernorm van 1/woning).
De bouw startte in 2004, de eerste oplevering vond plaats in 2006 en de laatste woning werd opgeleverd in 2009. Uitvoerende bouwbedrijven waren Ballast Nedam (fase 1) en Midreth (fase 2 en 3).
In 2024 werd een van de koopwoningen in Groen Zuilen aangeboden voor meer dan €1 miljoen. Het kan verkeren: op 19 december 2008 berichtte RTV Utrecht dat de projectontwikkelaar overwoog om de stekker te trekken uit de tweede fase van het project: na het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis was de animo van potentiële kopers sterk teruggelopen. Uiteindelijk ging de bouw toch door en is Groen Zuilen nu een van de meeste gewilde woningcomplexen van Zuilen.
Welke straten horen bij het project: Jan van Zutphenlaan, Ter Laanstraat, Schaperstraat, Wibautstraat, Jan Ligthartplein, Prof.Kohnstammstraat, Gerhardstraat, Prof.H.Bavinckstraat.
Sociale huur (situatie ultimo 2022): Wibautstraat 52-58 (5), 31-61 (5), Talmastraat 220-298, Talmastraat 185-189, 195-201 (7), Prof.Kohnstammstraat 36-64, oneven nrs.(7), Prof.H.Bavinckstraat (7)