Het grootste wederopbouwproject in Zuilen lag aan de noordrand van de stad, grenzend aan de voetbalvelden van Elinkwijk: de pedagogenbuurt. Een ontwerp van de Zuilense gemeentearchitect Wim van Hoorn. Opgeleverd in 1953 waren de woningen in 2003 afgeschreven. Die 50 jaar hebben ze net niet gehaald.
De woningen gebouwd in opdracht van de gemeente Zuilen, gingen na de gemeentelijke herindeling van 1954 over naar de Dienst Woningbeheer van de gemeente Utrecht. Die werd in 1991 verzelfstandigd tot Woningbedrijf Utrecht, als opmaat tot de vorming van Mitros in 1998. De flats hadden nog geen lift, wat aan het eind van de jaren 50 nog tot een Melkoorlog leidde, toen de melkventers uit de wijk besloten dat de bewoners voortaan hun melk en eieren beneden moesten komen ophalen.
In het eerste wijkontwikkelingsplan (1995) was de sloop aangekondigd. Dat plan kon op veel verzet van de huurders rekenen. Met name omdat niet duidelijk was wat er met hen na de sloop zou gebeuren. In 2000 werd een herstart gemaakt met een uitgebreide inventarisatie van de ideeën bij de huurders. Uiteindelijk stemde een meerderheid toch in. Op de plek van de gesloopte galerijflats is tussen 2006/8 de nieuwbouw van project Groen Zuilen opgeleverd.
De sloop van de pedagogenbuurt werd op 9 oktober 2002 ingeluid met een spectaculaire act No More Dreams van de Lunatics voor de oude huurders op locatie, waarbij een van de acteurs over een flat sprong.
Welke woningen hoorden bij dit project (NB stratenpatroon is veranderd!):
A.H.Gerhardstraat
Hoogveldstraat
A.M. de Jongstraat
Kohnstamstraat
A.H. ter Laanstraat
Jan Ligthartstraat
Jan van Zutphenstraat/-laan.
Totaal 416 woningen in de vorm van 12 galerijflats.