De St.-Winfridusstraat

In het Utrechts Nieuwsblad van 4 maart 1930 wordt de St. Winfridusstraat voor het eerst genoemd. Voorlopig onderzoek wijst uit dat Winfridus nooit bisschop van York is geweest. De bisschop van York was zijn bijna naamgenoot St.-Wilfrid(us) of Walfridus van York.

Het lijkt erop dat de beide personen door elkaar gehaald zijn.

Er was wel een Winfridus, Winfried, Wynfrith of Winfrith, die leefde van ca 674/675 tot 754. Deze Winfridus is geboren rond 674 in het plaatsje Crediodunum (of Crediton) in het toenmalige Engelse koninkrijk Wessex en komt uit een adellijke familie van Saksische afkomst. Op zijn 30ste wordt hij tot priester gewijd en tussen 716 en 722 vertrekt hij naar Friesland en in Duitsland, ter rechterzijde van de Rijn om daar missionaris te worden. Naar een oude gewoonte neemt hij een andere naam aan na zijn bisschopswijding in 722: Bonifacius.

De voorlopige conclusie moet dus zijn dat de straat eigenlijk St.-Wilfridusstraat zal moeten heten. Maar dat zal wel lastig te veranderen zijn.

Voor een beschrijving van de St.-Winfridusstraat ‘van toen’ gaan we aan de wandel alsof het 1938-’39 is en lopen vanaf de St.-Willibrordusstraat. Dit tijdspad is niet toevallig gekozen. We beschikken over een adressenbestand uit die tijd, dus kunnen we als we door deze straat lopen precies zeggen wie er woont of welke winkel er zit.

Als we de straat vanaf het pleintje inlopen, dan zit meteen rechts een sigarenwinkel op de hoek. De rookwaar wordt u aangeboden door de heer J. de Groot. Hij heeft zijn winkel op de hoek heel toepasselijk ‘ ’t Hoekje’ genoemd, alleen heeft de schilder die deze naam op de ruit schilderde daar een ‘te verwaarlozen’ wijziging in aangebracht. Die schilderde namelijk ‘ t’ Hoekje’. Dit heeft de winkelier lang achtervolgd.

Op nummer 13 woont de heer van Rossum, de vaste Sinterklaas van buurtvereniging ‘St.-Winfridus’. Aan de even zijde heeft op nummer 20 de heer Danvers zijn verkooppunt van staatsloten. Ook heeft hij een bestuursfunctie in het Zuilens Fanfare Corps. Dat houdt in dat de leden van het corps zich in de straat verzamelen als zij een aubade of serenade gaan brengen. De man die op nummer 26 komt te wonen, is vertegenwoordiger in lampenkappen. Hij is een van de weinigen in de straat die in de jaren vijftig van de vorige eeuw een auto heeft. Als hij door een regenbui de auto een keer aan de verkeerde kant van de straat parkeert, krijgt hij prompt een boete.

Twee huizen verder, op nummer 30, woont de heer Wischhoff, die van 1950 tot 1960 voorzitter is van de al genoemde buurtvereniging. We steken de Daalseweg over. – Het is dus 1938 en toen heette de Edisonstraat nog zo. In de herfst van 1949 wordt het deel van de Daalseweg tussen de Sweder van Zuylenweg en de F. Koolhovenstraat omgedoopt in Edisonstraat. – De volgende winkel zit aan de oneven kant op de hoek Daalseweg en de St.-Winfridusstraat: de melkwinkel van de heer de Ruig, die nog met een hondenkar vent. Later komt in deze winkel de heer Stam.

Als we de St.-Winfridusstraat oversteken, zit op de andere hoek ook een winkeltje. In die winkel zit nu nog een vestiging van de Coöperatie ‘Oostenburg’ en er worden kruidenierswaren verkocht.

We komen bij nummer 44. Hier zit op dit moment (1938) vishandelaar Kollaard.

Later komt in deze winkel de bekendste winkelierster van de straat en staat hij bij de gemiddelde Zuilenees bekend als ‘het winkeltje van vrouw Van Geelen’. Hier kon je voor schooltijd nog even terecht voor een stukje duimdrop of ander lekkers dat zij los verkocht. De verveloze deur nodigde niet echt uit tot een bezoek. Eenmaal binnen ging je rechts de winkel binnen, die nog het meest leek op een gewone huiskamer. Op een soort tafel stonden allerhande schoteltjes waaruit je kon kiezen, duimdrop of duimdrop of duimdrop. Soms koos je voor zoethout.

Tegenwoordig is er helemaal niets terug te vinden van de levensmiddelenwinkel ‘De goedkope winkel’, die de heer Adr. Klabbers op nummer 54 heeft, op de hoek van de Balderikstraat. En wie weet dán nog dat op nummer 54-bis de schoenmakerij is van A.H. Vervoert?

Aan de overkant van de straat, op nummer 77, zit fotograaf G.W. Heidenis.

We zijn bij de Balderikstraat aangekomen, het einde van de St.-Winfridusstraat. (Of het begin, als u deze tekst aan het einde van de straat scande.)

Prachtige opname van de St.-Win(l)fridusstraat in zijn nog jonge jaren. (foto: Het Utrechts Archief)

Meer weten over de St.-Winfridusstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl

Voor meer informatie over 100 jaar woningbouw in Zuilen: Bouwen voor de Buurt: bronnen