De Bernard de Waalstraat

Bernard de Waal behaalde zijn F.A.I.-brevet op 15 juli 1912 te Mainz. Als invlieger en vliegleraar bij Fokker werd hij bekend. In 1913 was zijn bijzondere prestatie een vlucht van Berlijn naar Utrecht. Ook om een reeks passagiersvluchten met Hollandse officieren te Den Haag is hij bekend geworden.

De familie De Keijzer woonde in het op één na laatste huis aan het eind van de straat. De naastgelegen bebouwing van tegenwoordig, de Best Life Church (ooit gebouwd als de St.-Jacobuskerk) en de flats aan de Plesmanlaan moesten nog gebouwd worden en dat is vermoedelijk de reden dat er ook veel met de kinderen van de naastliggende wijk ’t Zand werd gespeeld.

De herinneringen aan het spelen in en om de straat schreef Ad de Keijzer voor ons op:

‘Wij kwamen daar wonen in 1947. Er was een heleboel nog niet. Daar bedoel ik mee: de St.-Jacobuskerk, de nieuwe Bethelkerk en de supermarkt. Wij woonden op nummer 65. Naast ons was het hoekhuis nr. 67. Daarnaast, dus op de plek waar nu de St.-Jacobuskerk staat, tot aan de woningen van ’t Zand, was het een grote gras/zandvlakte waar gevoetbald werd en met de vele jongens uit de straat “Olympische Spelen” werden georganiseerd.

Deze herinnering is natuurlijk te combineren met de spelen die in 1948 in Londen werden gehouden. We organiseerden het met onderdelen als hoogspringen, verspringen, sprinten maar ook onze eigen marathon kwam aan bod. Via de Lelimanstraat liepen we naar de Amsterdamsestraatweg richting Maarssen, daar rechtsaf het Zuilenselaantje op en via de Daalseweg weer terug naar ’t Zand. Wielrennen deden wij ook heel veel en de bekende Michel Stolker was daarbij ook weleens aanwezig. Maar… als hij meedeed informeerde hij eerst goed welke route werd gereden. Op het moment dat wij dan aan de meet kwamen zat hij al thuis achter de limonade.

Ook met de kinderen in de naburige straten speelden en ravotten wij jongens naar hartenlust. Op de hoek van “ons land” (tegen ’t Zand aan) was een speeltuin. Vele keren heb ik overgegeven van het draaien in de draaimolen van die speeltuin…

Familie De Keijzer op de foto in de Bernard de Waalstraat.

… Enkele namen van jongens in onze straat zijn mij bijgebleven: mijn buurjongen Klaas Bos, zij emigreerden met het hele gezin. Ook Loek Miltenburg, die had een stel mooie zusjes. De jongste heette Babs. Loek is ook geëmigreerd, naar Australië naar ik meen. Verder had je nog de jongens Alblas, van Holst, Heemskerk, Rozendal, van Gilse, Brekelmans en Dolman.

Van buiten onze straat kwamen o.a. mijn vriend Jack van Roon (hij voetbalde bij Elinkwijk), Bil Pater (hij was de wielrenner), Ad Klabbers, Kees Dietrich en de jongens van Drijver.

Met dit gezelschap hebben wij prachtige jaren beleefd in en om de Bernard de Waalstraat.’

Het Museum van Zuilen bezit een legpenning ten name van W. Kok, ‘voor 25 jaren dienst’. De heer W. Kok was net als zijn vader P.J. Kok in dienst bij Werkspoor. W. Kok werkte als Technisch Beambte en heeft o.a. aan de grote brug in Melbourne, de ‘West Gate Bridge’, gewerkt. Kort voor het grote ongeluk (tijdens de bouw is een deel van de brug ingestort ‘maar Werkspoor was slechts onderaannemer, anders was het zeker niet gebeurd’) werd hij overgeplaatst naar Engeland. W. Kok leerde ook zijn echtgenote kennen bij Werkspoor. Zij trouwden in 1944 en gingen wonen in de Bernard de Waalstraat.

De heer J. Osinga was leerkracht van de Openbare Lagere School 2, later de Prins Bernhardschool die sinds 2009 onderdeel uitmaakt van het Vorstelijk Complex. Osinga woonde bij het Vliegermonument en een van zijn hobby’s was fotografie. Hij maakte deze opname van de Bernard de Waalstraat.

Meer weten over de Bernard de Waalstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl

Voor meer informatie over 100 jaar woningbouw in Zuilen: Bouwen voor de Buurt: bronnen