In dit pand vestigde zich de winkel in kruidenierswaren P. de Gruyter. Het pand werd gebouwd door aannemer Avezaat van de Marnixlaan. Avezaat had dit stuk grond in eigendom en wilde het wel aan de firma P. de Gruyter verkopen als hij het De Gruyter-pand dan ook zou mogen bouwen. P. de Gruijter (de familienaam werd geschreven met ‘ij’ maar om financiële redenen werd de winkelnaam geschreven met een ‘y’ dat scheelde een letter) ging akkoord, maar bedong dat aan de overzijde geen kruidenierswinkel mocht komen. Het werd de enige winkel van P. de Gruyter die niet door de ‘eigen’ aannemer van De Gruyter werd gebouwd.

Maar dit terzijde, we hebben het nu over de winkel van De Gruyter. Het was een grote kruidenier, die zich met uitsluitend eigen merkartikelen goed staande wist te houden. De beroemde reclamezin van de De Gruyter-keten was ‘Én betere waar, én 10%, alleen de Gruyter’.
Het hoofdkantoor van De Gruyter stond in ’s-Hertogenbosch. Rond 1937 had deze winkelorganisatie al zo’n driehonderd winkels in heel Nederland. Deze winkels staken door de grote mate van uniformiteit met kop en schouders boven de meeste andere uit.
De mensen konden de winkels van deze ‘grootgrutter’ aan de buitenkant herkennen aan de zeer eigen vormgeving die de directie de winkels gaf. Zij zagen het ook als zij in een winkel van De Gruyter stonden, omdat de inrichting dikwijls voorzien werd van een speciaal voor die winkel ontworpen tegelplateau, maar bovenal konden de klanten het ruiken als zij een De Gruyter-winkel binnenstapten. Die lucht werd veroorzaakt door een over de gehele linie doorgevoerde strategie van in de winkel geplaatste koffiemolens die de koffiebonen vers maalden terwijl de klant wachtte. Samen met de in Nederland ongeveer bekendste reclame voor ‘Het snoepje van de week’ was de succesformule in de jaren dertig (en lang erna) compleet.

Wilt u meer weten over deze winkel of over Zuilen: www.museumvanzuilen.nl