Bijna 30 jaar geleden werd het Noorderbad gesloopt, hét buitenbad van Noord-Utrecht. De concurrentie van de Maarsseveense Plassen bij goed weer, van De Kwakel bij Hollands weer en de noodzaak om te investeren waren de belangrijkste argumenten om de stekker eruit te trekken. In het wijkontwikkelingsplan Zuilen aan de Vecht werd het gebied aangewezen als bouwlocatie voor 80 koopwoningen en 5000m2 groen- en speelvoorziening tussen de nieuwe woningen en de bestaande bebouwing van Geuzenwijk.
Luchtfoto van het zwembad uit 1980. Op de voorgrond is de Betonbuurt nog -net-niet gesloopt.
Kort na de opening, rond 1935 zag het er zo uit. Dit is het vrouwenbad, mannen en vrouwen zwommen toen nog gescheiden. Achter de kleedhokjes loopt de Vecht.
Het bouwplan op het Noorderbad terrein was een eerste voorbeeld van een andere aanpak van de stadsvernieuwing die in de jaren negentig populair werd. In het Wijkontwikkelingsplan was als een van de doelen vastgesteld dat het aandeel koopwoningen in Zuilen omhoog moest, om de inwoners met hogere inkomens vast te houden die anders zouden wegtrekken richting Leidsche Rijn. Projectontwikkelaars kregen een grotere rol in de planontwikkeling. Zo ook hier: Mabon (heet nu BAM Vastgoed) trok de kar voor dit gebied. Door de ligging van de woningen tussen de verbrede groene Vechtoever en het groene speelpark was de verkoop een fluitje van een cent.
De twee bouwblokken hebben de vorm van een hoefijzer. Parkeren vindt plaats aan de binnenzijde, de buitenzijde blijft helemaal groen. De woningen hebben bijna geen privétuin, wat moest voorkomen dat aanbouwen, serres e.d. in de toekomst het gevelbeeld zouden aantasten. Ruim 25 jaar na de oplevering in 1998 kunnen we zien dat dit gelukt is.
Zo ziet het buurtje er vanuit de groenstrook langs de Vecht uit.
En dit is de binnenzijde van een hoefijzer.
Anno 2024 moet je zo’n zes ton neertellen om hier te gaan wonen.
Welke woningen horen bij dit project:
Adriaan Menninckkwartier 1-87 en 2-72
