U heeft geduld moeten opbrengen, maar nu is het dan toch zover: in het Museum van Zuilen ligt een stuk van de brug bij Zaltbommel. Nou ja, ‘stuk’, dit deel weegt maar ruim veertig kilo en dat is ten opzichte van de vele tonnen wegende brug echt een speldenknop. Maar we zijn er blij mee, het heeft een mooi plaatsje gekregen en is een perfecte aanvulling op het ‘klinknagel-verhaal’.
Brug bij Zaltbommel?
Wat heet dan wel ‘een stuk van de brug bij Zaltbommel’? Werkspoor bouwde over de Rijn bij Zaltbommel twee Spoorbruggen en een Verkeersbrug. Iedere brug was ongeveer een kilometer lang! De verkeersbrug werd door het toenemende verkeer te smal en daardoor te gevaarlijk. Daarom werd deze brug enige jaren geleden vervangen.
Brug bij Neerijnen!
Oktober 2009 zocht het Museum van Zuilen contact met de gemeente Zaltbommel met de vraag of zij nog een stukje van de gesloopte brug hadden. Zaltbommel had niets meer. Zij verwezen ons naar ‘de overkant van het water’, de gemeente Neerijnen. Daar was men direct enthousiast en zij stelden een deel van de brug beschikbaar. We moeten dus eigenlijk spreken over ‘De brug bij Neerijnen’.
Het Schaakwijk
De gemeente-architect van Zuilen, de heer W.C. van Hoorn, ontwierp kort na de Tweede Wereldoorlog ‘Het Schaakwijk’. Uniek voor die tijd, de woningen werden gebouwd voor slechts f 5.800,- per stuk. (De goedkoopste woningen tot dan kostten f 8.500,-) Het Schaakwijk werd in 1998 gesloopt, omdat de woningen niet meer voldeden aan ‘de huidige wooneisen’. De in de zijgevels geplaatste gevelstenen met schaakstukken zou de gemeente Utrecht opslaan en in de nieuwbouw een plek geven. Toen bleken ze kwijt! (Nou ja, ‘kwijt’, men kan ze niet vinden!)
Schaakstuk
Er zaten niet alleen grote schaakstukken in gevelstenen aan de zijgevel, kleine varianten, formaat baksteen, werden in de voorgevels zelf geplaatst. In de Loperstraat het schaakstuk ‘loper’, in de Damestraat het schaakstuk ‘dame’, enz. In de Paardstraat natuurlijk een paard, en daarvan kwam onlangs mevrouw een baksteenformaat-exemplaar brengen. We hebben dus een begin, wie volgt?
Mevrouw ‘Werther’s Echte’
De bij vele Zuilenaren bekende mevrouw Roos uit de Bessemerlaan werd ook mevrouw ‘Werther’s Echte’ genoemd, omdat zij altijd rolletjes snoep van dat merk uitdeelde. Zij overleed enkele jaren geleden en afgelopen maand bracht een neef van haar 2820 dia’s die mevrouw Roos als verwoed fotografe maakte. Inmiddels hebben we ze allemaal bekeken. Veel bloemstukken, maar bijvoorbeeld ook de St.-Ludgeruskerk, gefotografeerd vanuit alle straten waaruit je de toren kon zien.
Eigen Haard…
Eindelijk is het zover: 2 januari 2011 is de StraatReünie van de Balderikstraat, de straat waar uw ‘museumdirecteur’ geboren en getogen is. We doen ons best er een extra feestelijke reünie van te maken, dus wees meer dan ooit: Welkom!
W. van Scharenburg
