Kort na de oorlog was de woningnood hoog en zorgde een geboortegolf voor nóg meer vraag naar huizen. De kabinetten gaven in die tijd voorrang aan de bouw van eengezinswoningen. Singles met modale of lagere inkomens waren veroordeeld tot inwoning bij een hospita. Ook de huisvesting van senioren (“bejaarden”) was bepaald nog geen punt van aandacht. In de loop van de jaren 70 begon dat te veranderen. Daar is dit buurtje met 52 laagbouw-portiekwoningen (1975) een van de eerste voorbeelden van in Zuilen.
Laagbouw, maar dan geschikt voor singles en tweepersoonshuishoudens, met meer m2 en comfort dan de duplexwoningen uit de jaren 50. De benedenwoningen zijn ook prima geschikt voor senioren.
Formele opdrachtgever was woningstichting Eigen Haard, maar de feitelijke rol werd al ingevuld door de Stichting Sociale Woningbouw Utrecht (SWU), het in 1973 opgerichte samenwerkingsverband van vier christelijke corporaties. Architectenbureau J. de Gruyter uit Arnhem werkte veel in opdracht van corporaties met een christelijke of katholieke signatuur. De situatietekening van de woningen laat zien dat het stedenbouwkundige stempel-concept plaats gemaakt heeft voor een gevarieerder verkavelingspatroon. De keerzijde van de explosieve groei van het autobezit is inmiddels ook doorgedrongen tot stedenbouwkundigen en het woonerf doet zijn intrede.
Na 20 jaar alle-ruimte-voor-de-auto-ontwerpen krijgen de wandelaar en fietser anno 1975 weer wat meer prioriteit.
Per 1 juli 2024 is het gehele oorspronkelijke complex nog in eigendom van woningcorporatie Portaal.
Welke woningen horen bij dit project:
Minister Talmastraat 256-258
W.J.Bossenbroekstraat 19-61
P.G. van Nieuwkerkstraat 1-43
Meer lezen over de W.J. Bossenbroekstraat
