Een onthutsend telefoontje, halverwege augustus. Jos van Sambeek belde me met de mededeling ´Wim, ik heb een slecht en een goed bericht.´
Eerst maar het slechte bericht
Wetend van Jos ernstig ziek zijn, was ik voorbereid op slecht nieuws, maar de mededeling dat er ‘volgende week’ een eind aan zijn leven kwam, was een verrassing.
Jos van Sambeek, de man op de fiets, die als het maar even kon afstapte voor een praatje. Vaak in het Museum van Zuilen op de oude locatie aan de Amsterdamsestraatweg, maar ook gewoon ‘langs de weg’, tijdens een wandeling of fietstocht.
Zijn betrokkenheid met het Museum van Zuilen was groot, als er maar enige aanleiding was om een vraag in zijn wekelijkse quiz-pagina te linken naar het museum werd dat door Jos opgepakt.
Een fraaie vorm van ondersteuning van het museum dat hij een warm hart toedroeg.
Van zijn journalistieke kwaliteiten heeft het Museum van Zuilen dan ook graag gebruik gemaakt. Zo werden door hem o.a. de interviews afgenomen voor het e-book bij de tentoonstelling ‘100 jaar voetbalvereniging Houd Moedig Stand (H.M.S.).
En als een ‘geboortehuis-interview’ een Zuilens adres had, stuurde hij dat door ‘voor de geschiedenis van Zuilen’.
Toen kwam het goede nieuws
‘Ja’, zei Jos, ‘ik heb toch ook nog een goed bericht voor je, ik wil dat mijn erfenis naar het Museum van Zuilen gaat!’. Ook die mededeling sloeg in als een bom.
‘En’, vervolgde hij, ‘er komt toch een boekje met de geboortehuis-verhalen, en de opbrengst daarvan moet ook naar het Museum van Zuilen.’ Het was een zeer welkome mededeling, juist nu het museum financieel in zwaar weer zit, door het negatieve advies aan de afdeling Cultuur van de gemeente Utrecht voor de subsidie in de periode 2025-2028.
Zondag 25 augustus zijn Paulus Jansen (voorzitter van de stichting Museum van Zuilen) en ik bij Jos op visite geweest. Een heerlijke visite met veel ‘ouwe koeien’ waarvan we alle drie genoten hebben.
We zijn Jos van Sambeek enorm dankbaar voor zijn bijdragen (in het verleden, én in de toekomst) maar wat zúllen we hem missen.
