In 1949 werd in Zuilen het Verzetsmonument onthuld. In een krant lezen we hierover:
‘Zuilen eert zijn verzetshelden
… Het ontwerp voor het monument is gemaakt door de Zuilense gemeentearchitect W.C. van Hoorn, in samenwerking met de Utrechtse beeldhouwer Joh. Uiterwaal, die ook het beeldhouwwerk verzorgde. Het is opgetrokken op een gazon aan de Pr. Bernhardkade, in het verlengde van de J.M. de Muinck Keizerkade. Het heeft een breedte van 16½ meter, in het midden verheft zich een zuil van ongeveer 9M. hoog, waarop een van corsonit chroomnikkelstaal vervaardigde kelk is geplaatst, wegende ong. 250 K.G. Deze is vervaardigd bij de Demka[1], terwijl er een gasleiding heen is gelegd door de fa. Sybranda. Daardoor zal het mogelijk zijn, straks de vlam der vrijheid te ontsteken. In het voetstuk van deze zuil is het wapen van Zuilen aangebracht…
…op het platvorm worden twee meer dan levensgrote beelden geplaatst, vervaardigd door de Utr. beeldhouwer Joh. Uiterwaal. Het ene symboliseert de noodzaak van weerbaarheid, waakzaamheid, paraatheid enz., het andere van herdenking, piëteit, waardering en dankbaarheid. De beelden zijn gehouwen uit Euvillesteen, een soort Franse kalksteen, en maken een enorme indruk…
[1] De compositie van deze speciale staalsoort werd bij Demka ontwikkeld onder toeziend oog van professor Zuithoff, de man die ook het gieten van de stalen luidklok, die Demka aan enige kerken in de regio schonk, begeleidde.’
Omdat de J.M. de Muinck Keizerlaan een verbindingsweg naar Overvecht werd, moest het Verzetsmonument vanuit de middenberm van die laan verplaatst worden. Het kreeg een nieuwe plek in het plantsoen dat werd omgedoopt tot ‘Hennie Knipschildplantsoen’.
Maar in het Utrechts Nieuwsblad van 18 april 1963 lezen we over verminking van het monument.
HET Verzetsmonument in de Prins Bernhardlaan te Utrecht is sinds woensdagavond verminkt. Door onbekende oorzaak is de rechter hand van de vrouwenfiguur afgebroken. Voorlopig zit er nu een nieuwe hand aan, die echter nog op de juiste manier bevestigd moet worden.
