De heer Droog, voorzitter van de Utr. Boksver. “De Amateur” heeft van de burgemeester van Utrecht bericht ontvangen, dat deze vooralsnog geen termen aanwezig acht het boksverbod te dezer stede op te heffen.
Naar aanleiding hiervan heeft de heer Droog zich in verbinding gesteld met het gemeentebestuur en de politie van Zuilen met de vraag of er bezwaren bestaan in die gemeente een bokswedstrijd te organiseren. Men deelde hem mede, dat er geen bezwaren bestaan.
Vanwege “De Amateur” zullen nu pogingen in het werk worden gesteld in het Pastoor Schiltehuis te Zuilen bokswedstrijden te organiseren.
Fotobijschrift: het Pastoor Schiltehuis, kort na de ingebruikneming.
Zaterdag is de nieuwe muziektent, welke is verrezen in het plantsoen van het Werkspoorplein in Elinkwijk, overgedragen aan de buurtvereeniging “Nieuw Zuilen”, voor het geven van concerten.
De eenvoudigheid der overdracht vond zijn oorzaak in het feit dat slechts eenige weken geleden plotseling overleed de directeur van Werkspoor, de heer J. Muijsken, die ook als leider tot den opbouw van het tuindorp “Elinkwijk” heeft medegewerkt. De tent, voor ongeveer 40 muzikanten plaats biedend, is een sier voor het tuindorp.
Rond de tent vindt men banken voor de luisteraars in het midden klankbord en electrische verlichting en boompjes en bloemen verhoogen het aanzien, terwijl het geheel is omgeven door een ijzeren hek.
Aan beide zijden zijn gedenksteenen geplaatst, op den eenen waarvan is weergegeven een locomotief en het wapen der gemeente Zuilen en gebeiteld de woorden: “Ter herdenking van de oprichting in 1914 van de N.V. Bouwvereeniging Elinkwijk door den heer J. Muijsken, directeur van “Werkspoor” en leider bij den opbouw wordt dit plantsoen aangeboden door den heer W. Spakler, voorzitter van den Raad van Beheer”.
Op den anderen steen staat een voorstelling van den Woningbouw en het wapen der gemeente Utrecht, zoo mede het opschrift: Als herinnering aan de voltooiing van den Woningbouw in 1927 wordt dit plantsoen aangeboden aan de bewoners van het tuindorp Elinkwijk en aan hunne zorgen toevertrouwd”.
Fotobijschrift: De prachtige muziektent aan het Werkspoorplein. Hij was van hout, dus… heeft hij de Tweede Wereldoorlog niet overleefd. Zijn er nog bezoekers van deze site die over foto’s beschukken dat er in deze muziektent wordt opgetreden?
Wie thans het Julianapark, het voormalige park van Kol, aan den Amsterdamschestraatweg bezoekt, zal ontwaren, dat daarin verschillende veranderingen hebben plaatsgegrepen. Het bestuur van de Stichting Julianapark heeft, krachtig geholpen door den plantsoendienst der gemeente Utrecht, de eerste schrede gezet op het pad naar het doel, dat de Stichting zich heeft gesteld, t.w.: het park meer en meer tot een attractie voor het publiek te maken.
Bij den ingang wordt het oog reeds dadelijk getrokken door eenige kaketoe’s, die den naderende bezoekers een welkom in het park toeroepen. Voor een enigszins verdere toekomst denkt het bestuur zich een geheele papagaaienlaan in het park.
Voor in het park, midden op het eerste open grasveld, is ook een nieuwe fleurige bijenstand geplaatst door de bekende firma Hans Matthes uit Breukelen. Het ligt in het voornemen van den heer Matthes op verschillende tijdstippen en het park een causerie te houden over het leven der bijen. De bijen zijn volstrekt ongevaarlijk.
De grootste veranderingen hebben echter dieper in het park plaatsgevonden. De vogelkolonie is aanmerkelijk gegroeid, dank zij ook de door het Stichtingsbestuur zeer gewaardeerde schenkingen aan het park gedaan. De aandachtige beschouwer zal reeds heel wat soorten van vogels opmerken.
Tusschen de hertenkamp en de grooten vijver is een nieuwe, in acht afdeelingen verdeelde, ronde volière gebouwd, die geheel bevolkt is en waarin meenig fraai exemplaar uit de vogelwereld is te vinden.
Onmiddellijk tegenover deze ronde volière, aan de andere zijde van het pad, is eveneens een vogelhuisje verrezen, hoofdzakelijk bestemd voor bijzondere soorten duiven.
Op den kop van de hertenkamp, waar de Stichting eens een groote natuurvolière hoopt te kunnen bouwen, is een heuvel opgeworpen en beplant met struiken en planten. Aan den voet van dien heuvel ligt een kleine plasvijver, omringd door bloemen en moerasplanten. Het geheel is omgeven door een draadafrastering en afgedekt met een net. Hier leven de watervogels: de smienten, de goudplevieren, Grutto’s, talingen, meeuwen, enz.
Ook in de hertenkamp zelf is meer kleur en leven gekomen. Daarin ziet men behalve de talrijke herten, thans eenige pauwen, zwanen, parelhoenders, kraanvogels en in de eerste plaats vier zeldzaam mooie flamingo’s, die de trots zijn van het Julianapark.
Kortom, het Julianapark kan reeds thans een attractie voor het publiek worden genoemd. Toch beschouwd het Stichtingsbestuur dit alles slechts als een begin van haar taak. Aangemoedigd door de sympathie en de belangstelling van verschillende ingezetenen van Utrecht en Zuilen, die blijken uit de talrijke schenkingen in natura, welke ten behoeve van het park worden ontvangen, zal op den ingeslagen weg worden voortgegaan. Daarbij zal ook voor de toekomst op de steun van de burgerij zeer op prijs worden gesteld.
Fotobijschrift: ‘… Tusschen de hertenkamp en de grooten vijver is een nieuwe, in acht afdeelingen verdeelde, ronde volière gebouwd…’
In de Vrijdagavond gehouden vergadering van den raad dezer gemeente is aangenomen het voorstel van B. en W. om den factor voor de gemeentelijke inkomstenbelasting voor het belastingjaar 1929/1930, evenals het vorig jaar te bepalen op 2.
Besloten werd tot aankoop van eenige roerende perceelen:
1e. Huize Daelwijck met een perceel grond aan den Daalschen weg bij het transformatorhuisje en een perceel grond tusschen brug Daalsche weg en Vecht, benevens eenige kleinere huizen. Na onderhandelingen heeft de eigenaar, J. Jonker, deze perceelen aangeboden voor ƒ 55.000. Naar de voorzitter meededeelde, is het de bedoeling, huize Daelwijck in te richten voor gemeentehuis.
2e. Huize Nieuwoord met bijbehoorende gebouwen en grond van de heer Van Stam voor ƒ 34.000.
3e. Een terrein gelegen tusschen Daalsche weg en Amsterdamsche straatweg en een terrein nabij de Hovenierslaan van de heeren Venker c.s. voor ƒ 145.000.
De raad besloot in beginsel, over te gaan tot het instellen van een grondbedrijf.
Naar aanleiding van deze belangrijke besluiten achtte de heer Plomp het gewenscht, ook in het uitbreidingsplan den ‘‘nieuwen koers’’ tot uiting te doen komen. Hij gaf B. en W. in overweging, spoedig aan den raad voor te stellen:
1e. in te trekken zijn besluit, waarbij voorloopig werd goedgekeurd het ontwerp-uitbreidingsplan, dat nog steeds in bewerking is, en uit kracht waarvan aan Utrechtsche ambtenaren terzake opdrachten werden gegeven.
2e. te doen maken, bij wijze van prijsvraag, een uitbreidingsplan, dat de hoofdwegen en de wijze van bebouwing aangeeft voor het gebied der gemeente tusschen de Vecht en het Merwedekanaal, welk plan tusschen de Vecht en den Daalschen weg open bebouwing, liefst villaparken, zal aangeven.
‘…huize Daelwijck in te richten voor gemeentehuis…’
De heer Rossewei opent a.s. Donderdag op den Straatweg bij Zuilen een melksalon. Velen die daar nog wel eens heenwandelen, zal dat eene aangename tijding zijn. Een druk bezoek zal den ondernemer zeker ten deel vallen.
[de heer Rossewei plaatste ook een advertentie in het Utrechts Nieuwsblad van 11 mei 1896]:
J.H. Rossewei.
Amsterdamsche straatweg bij Zuilen
Heeft de eer U kennis te geven, dat hij aanstaande Donderdag
Een Melksalon zal openen.
Hopende met een druk bezoek vereerd te worden. Tevens laat ik U weten, dat ik 2-maal per dag kom hooren en bezorgen.
Van een nette en prompte bediening kan men verzekerd zijn.
Aanbevelend
J.H. Rossewei,
Amsterdamsche straatweg bij Zuilen
Fotobijschrift, gerelateerd aan het knipsel: De zaken gingen blijkbaar voor de wind. Rond 1940 is er duidelijk meer aanbod in de producten. De heer Rosseweij van de ‘Zuilensche Electrische Melk Inrichting’ staat trots bij zijn motorcarrier. Naast het bord Amstel Bieren is nu ook reclame aangebracht van Van Nelle. In de etalage vinden we onder andere: een verrassing: vruchtenlimonade met jam of limonadesiroop. Bovendien blijkt: melk is goed, maar flesschenmelk van de U. M. C. is beter.
Vanmorgen tien jaar geleden vielen de Duitsers Nederland binnen. Het was Vrijdag, ongeveer hetzelfde weer als vandaag. ’s Morgens vroeg werden we gewekt door vliegtuiggeronk en afweergeschut. We wisten niet wat er aan de hand was. Wel waren de militaire verloven ingetrokken, maar dat was wel meer gebeurd. Ik holde de trap af naar de radio. We hoorden de omroeper waarschuwen tegen parachutistengevaar en even later vernamen we het ontstellende bericht dat de Duitsers ons land waren binnengevallen.
Wat waren we bang, wat zou er boven ons hoofd hangen? Alle werkzaamheden lagen meteen plat. Ieder groepte samen. Van Hoorn werd direct aan het werk gezet om achter het badhuis een gaslokaal te bouwen. De moderne oorlog zou zich toch van gas bedienen! Gelukkig is het nooit nodig geweest.
Moeder sliep ’s nachts bij ons. Een klein olielampje brandde op de overloop. Bij de fabriek vonden we het te gevaarlijk voor haar. Die dag gebeurde er verder niet veel bijzonders. Wel kwamen tientallen vliegtuigen over. De nachten waren het angstigst. Dan hoorden we in de verte het kanonnengebulder, dat elke nacht dichterbij gehoord werd.
De volgende dag zagen we de eerste militaire vluchtelingen uit de Peel. Ze stonden in de De Lessepsstraat. We trachten van hen iets naders te vernemen. De Duitsers waren in de Peel doorgebroken, dat alleen begrepen we.
De zondag die erop volgde was het Pinksteren. Voor ons een gewone werkdag. Ons gaslokaal moest toch klaar. De luchtbescherming werd inmiddels uitgebreid en groeide uit tot een vast piket van 100 man. De Burgerwacht kwam in actieve dienst en er werd een avondklok afgekondigd tussen ’s nachts twaalf tot ’s morgens zes uur.
De NSB’ers werden opgehaald en in het politiebureau opgeborgen. Ook tante Rita, die volgens haar zeggen allang bedankt had, liet men niet met rust. De leider Mussert was gevlucht. Waarheen? Later vernamen we dat hij die dagen in een hooiberg had doorgebracht. Ieder was in die dagen angstig en zoals het dan gaat, hecht men geloof aan alle geruchten.
Zaterdagmiddag was de politie aan het zoeken naar vermeende parachutisten in het Julianapark. Men zou ze in de bomen gezien hebben. Alles werd in de omgeving van het park afgezet en de politie en de Burgerwacht stelden een onderzoek in. Het was gelukkig een gerucht en we waren weer even gerustgesteld. Ook kwam het veelvuldig voor, dat uit de ramen op burgers en politie werd geschoten. Door wie? Men zei door NSB’ers.
Dinsdagsmiddags volgde het verschrikkelijke bombardement op Rotterdam. De wind, die juist naar ons toe was, voerde papiersnippers en as mee. Utrecht zou gevolgd hebben, indien niet gecapituleerd was. Pamfletten kondigden dit bombardement aan.
Woensdagmorgen begon de intocht over de straatweg. Omstreeks tien uur kwamen de eerste troepen voorbij en ’s avonds om tien uur passeerden de laatste tanks. Een deel van hen werd in school vier ingekwartierd. Ik wil best bekennen die nacht niet rustig te hebben geslapen. Gelukkig was het maar voor een nacht.
In het begin waren de moffen erg soepel. Men trachtte hiermee de sympathie van het Nederlandse volk te winnen. Later kwamen ze anders voor de dag…
Fotobijschrift: In de gevechten in de Peel-Raamstelling kwam de heer Swart uit Zuilen om het leven. Hij staat op deze foto tweede van links.
TENTOONSTELLING VAN RECLAMEKALENDERS EN DRUKWERKEN
In het Utrechtsche filiaal van G.H. Bührmann’s Papiergroothandel, Nieuwegracht 13 alhier werd hedennamiddag een tentoonstelling van reclamekalenders en drukwerken geopend.
Wij vinden hier inzendingen van firma’s vereenigingen en maatschappijen uit geheel Nederland. Zoo zijn hier o.m. de Nederlandsche Spoorwegen en Werkspoor vertegenwoordigd, van diverse verzekeringsmaatschappijen ontmoeten wij hier de door haar uitgegeven kalenders.
Dat van verschillende steden uit ons land Amsterdam het rijkst vertegenwoordigd is behoeft geen verwondering te wekken. Behalve kantoorkalenders vinden wij hier ook andere, deels met fraaie fotografische natuuropnamen (zooals de kalender van de Ned. Natuurhistorische Vereeniging) of weergaven van stedeschoon, als bijv. de kalender van Middelburg.
Verder gekleurde en ongekleurde reproducties in diverse druktypen (lithografische-, diep- en offsetdrukken). Interessant zijn de vele kleine reclamedrukwerkjes (foldertjes e.t.q.) waarvan de meeste in miniatuur-formaten, en verrassend, zoowel door de frischheid der kleuren als door geestige vindingrijkheid (men moet zich in deze tijden van papierschaarschte weten te behelpen en met kleine ruimten leeren woekeren!).
Alles bijeen: een leerzame tentoonstelling, die ons demonstreert wat ondanks de tijdsomstandigheden nog altoos op dit gebied wordt tot stand gebracht.
Fotobijschrift: Een blad van de door Werkspoor uitgegeven kalender voor het jaar 1942 laat een bouwfase zien van de vakwerkboogbrug bij Nijmegen.
Er heerst enige ontstemming onder de talrijke bejaarden mannen, die des middags het Julianapark aan de Amsterdamsestraatweg bezoeken om daar een kaartje te leggen. Onder alle weersomstandigheden, bij sneeuw, hagel, regen en storm waren zij present, terwijl sommigen zelfs per invalidenwagentje arriveerden, en dit al jaren achtereen.
Vorig jaar werd bij de muziektent in het park een aardig zomerhuisje geplaatst, naar veler mening om de oudjes terwille te zijn. Vandaar dat enkele banken in het park door de oudjes werden gebruikt, doch het merendeel der bejaarden beoefende het spel staande en leunde tegen de muziektent.
Thans echter is hun het kaartspelen in het park verboden. En de bejaarden zijn niet van plan daarin te berusten. Het ligt in hun voornemen, zich met een adres tot de Utrechtse raad te richten.
Fotobijschrift: Van de bovenstaande heren die niet mogen kaarten in het Julianapark ontbreken de foto’s. Dit is een wat ouder plaatje. Hij stond in het blad ‘Utrecht in woord en beeld’ van 14 september 1934 en de redactie schreef bij deze foto: ‘Vijf ouwe heeren op een bankje, daar zal heel wat afgepraat worden. De dames hebben wel den naam, dat ze babbelachtig zijn, maar vlak de heeren der schepping ook niet uit!’.
Donderdagmorgen werden de jury-leden, directeuren en besturen van deelnemende vereenigingen officieel door het gemeentebestuur ontvangen.
MONDACCORDEONNISTEN TE ZUILEN BIJEEN.
ZUILEN, 7 Mei. – Het Concours van de Mondaccordeonvereeniging “Ons Genoegen” georganiseerd ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan, werd Woensdagavond ingezet met een concert op het terrein van Elinckwijk, aangeboden door het Zuilensche Fanfare Corps. Het was jammer dat het zoo plotseling veranderde weer het verblijf op het terrein niet tot het aangenaamste maakte. Het fanfarecorps blies er echter onvervaard op los en ondervond veel waardeering.
Donderdagmorgen had ten gemeentehuize de officieele ontvangst van jury-leden, directeuren en besturen van vereenigingen plaats. Het voltallige College van B. en W. was tegenwoordig; burgemeester O. N o r b r u i s en de wethouders J.J.J. Buys, N. Zachte en J.J. Vlaming, benevens de gemeentesecretaris, de heer A. Kranen. Verder de leden van het Eere-Comité, de heeren J. Jonker en echtgenoote, E. Post, G.A. v.d. Wilt, benevens de heer J.Th. v. Laan als voorzitter van het uitvoerend comité, het bestuur van Ons Genoegen, de jury-leden, de directeur en bestuursleden van optredende verenigingen, enz.
De burgemeester heette allereerst de aanwezigen namens het Gemeentebestuur welkom en sprak er zijn vreugde over uit, dat het concours in zijn gemeente wordt gehouden. Spreker wijst er op, dat in de muziekbeoefening het volkskarakter tot uiting komt, en daar in dezen tijd zeer veel aandacht wordt geschonken aan sport en spel, waardoor het volk hard wordt, is het een gelukkig verschijnsel, dat de muziek, die meer week en gevoelig maakt, meer en meer beoefening vindt. Beiden kunnen dan elkaar de hand reiken, omdat ons volk zal zijn krachtig en niet ruw, fijngevoelig en toch niet week. Spreker wenscht allen veel succes en een aangenaam verblijf in de gemeente.
Nadat de heer J.Th. van Laan den burgemeester en de aanwezigen dank had gebracht, werd door rappe dameshanden koffie geserveerd.
Inmiddels hadden de deelnemende vereenigingen zich opgesteld aan de Van Egmontkade, vanwaar naar het terrein werd getrokken. Het was een lange, fleurige stoet, welke geweldige belangstelling trok. Ruim half één ving het Concours aan.
De jury, die bestond uit de heeren Matth. Kleijnen Jr., A.C.M. Klijnman en Ferd. de Goeij, verklaarde ons na den wedstrijd, dat door diverse vereenigingen zéér goede prestaties waren geleverd, dat de regeling uitstekend was en dat de medewerking der vereenigingen ten opzichte van de jury niets te wenschen overliet. Een fraai compliment!’
Fotobijschrift: Ons Genoegen in de tuin van het gemeentehuis van Zuilen.
Morgen (Dinsdagavond 7 uur) zal aan de Groen van Prinstererschool (van Hoornekade) een gedenkplaat ter nagedachtenis van een gevallene der 10e Comp. Binnenlandsche Strijdkrachten worden onthuld.
De heer A.H. Pasman schreef over de heer Odijk in het Zuilens Nieuwsblad van mei 1960 het volgende:
Cornelis Odijk
De Groen van Prinstererschool aan de Van Hoornekade 6, deed aan het einde van 1944 dienst als wapendepot voor de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (de N.B.S.). Mannen als G.J. van Uitert, Steinfort, commandant Dhont e.a. hadden op de zolderverdieping van de school een uitstekende voorraad wapens en munitie opgeslagen. Het waren deels gedropte wapens, afkomstig uit geallieerde vliegtuigen, deels wapens, buit gemaakt uit Duitse munitiedepots.
Het toenmalige hoofd van de school – de heer A. Veen – was in het complot. De school was aanvankelijk in de winter van 1944 gesloten, maar toen de omgeving “dat geloop van die mannen naar school” wat vreemd ging vinden, besloot de heer Veen het onderwijs weer te hervatten.
Zo brak de bevrijding aan en de leden van de N.B.S. traden in het volle daglicht. De commandant D’hont liet appèl houden. In de loop van de middag zouden de Canadezen hun triomfantelijke intocht houden en de B.S.-ers zouden trachten de orde te handhaven.
Des morgens stond de troep voor de school aangetreden, toen de Duitsers, gelegerd in de Cort v.d. Lindenschool het vuur opende. De B.S. ging onmiddellijk in stelling en beantwoordde het vuur krachtig. De jeugdige Cornelis Odijk bracht een mitrailleur in stelling. Dit apparaat weigerde en Odijk bracht het weer in de school voor reparatie.
Het apparaat was spoedig weer gevechtsklaar. Bij het in stelling brengen werd Odijk ernstig gewond.
Ook een burger werd getroffen en overleed ter plaatse [dit was de heer W. Leyssen, werknemer van Werkspoor-Utrecht, die ter plaatse gras knipte voor zijn konijn]. Odijk werd opgenomen in ’t Zuilense Noodziekenhuis, maar het mocht niet meer baten. Op 7 mei overleed hij.
Aan het vuurgevecht dat 1 tot 1½ uur heeft geduurd kwam een einde, toen een Duitse officier een witte vlag zwaaide.
Een gedenksteen in de muur van het schoolgebouw werd ter herinnering aan Cornelis Odijk aangebracht en is dezer dagen vervangen door een bronzen plaat. Op 4 mei a.s. ’s avonds 6 uur zal er een kranslegging geschieden.
De bronzen plaquette, die naast de ingang van de school werd aangebracht.
