Hedenmiddag omstreeks 2 uur had op de Amsterdamsestraatweg nabij het Julianapark te Utrecht een ernstige botsing tussen drie auto’s plaats, waarvan er twee zeer ernstig werden beschadigd.
Van uit de richting Zuilen reed een der automobilisten van lijn 3 naar Utrecht. Daarachter reed een particuliere wagen, die bij de bushalte de auto wilde passeren. Van tegenovergestelde zijde naderde echter een vrachtauto en daarachter weer een particuliere auto. Een botsing was onvermijdelijk. De bestuurder van de vrachtwagen (eigenaar G. Snel uit Hekendorp) raakte de macht over het stuur kwijt en slingerde zich door de afzetting van het Julianapark. De particuliere auto werd zeer zwaar beschadigd. De auto die achter de vrachtwagen reed, kwam er beter af, maar liep toch belangrijke schade op. De bestuurder van de zwaarst getroffen wagen kreeg een der glasscherven in het hoofd en moest zich onder geneeskundige behandeling stellen.
Een der wagens botste bovendien nog tegen de lichtmast, die zwaar werd beschadigd.
Fotobijschrift: Bij een botsing van drie auto’s op de Amsterdamsestraatweg geraakte de bestuurder van de vrachtwagen van G. Snel uit Hekendorp de macht over het stuur kwijt en reed door de afrastering van het Julianapark. De wagen werd zwaar beschadigd.
In de nacht van Zondag op Maandag vond op de Marnixlaan te Utrecht een ernstige steekpartij plaats tussen een Pool, zijn rivaal in de liefde en een te hulp schietende voorbijganger.
De 26-jarige Pool R. S. uit Utrecht leefde reeds enige tijd gescheiden van zijn vrouw, doch hij werd nog geregeld in de buurt van het woonhuis van zijn gewezen echtgenote gesignaleerd In de nacht van Zondag op Maandag werd de ex-echtgenote met een auto door de 23-jarige W. G. thuisgebracht. De Pool wachtte de auto op bij het v. d. Werfplein. Hij sprong op de motorkap en liftte zo een eindje mee.
Toen B. stopte, sprong de Pool van de auto, rukte het portier open en met een mes ging hij in de auto de chauffeur te lijf. Hij bracht hem steken in het hoofd, borst en armen toe. De 20-jarige J.J. S., die juist passeerde en getuige was van het tumult, kwam te hulp.
Hij werd door de Pool met een messteek in de linker onderarm ontvangen. De Pool nam daarna de vlucht. De inmiddels toegesnelde politie hield hem na enig zoeken aan. Het bebloede mes werd later teruggevonden.
De Marnixlaan in de tijd dat hij nog geen onderdeel van de ringweg rond de stad Utrecht is.
Zaterdagmiddag omstreeks 2 uur heeft op den Amsterdamschen Straatweg onder Zuilen een ernstig ongeval plaats gehad. Van de richting Amsterdam kwam een auto van de firma L. A. en Co te Amsterdam, terwijl uit de St. Josephlaan eveneens een auto kwam, die den Amsterdamschenstraatweg wilde oversteken naar de Marnixlaan. Beide voertuigen hadden groote snelheid en waren ongeveer gelijk aan het kruispunt. Beide chauffeurs zagen, doordat de remmen niet voldoende functioneerden, een ongeluk aankomen en dientengevolge schoot eerstgenoemde auto links uit de Marnixlaan in, terwijl laatstgenoemde in plaats van de Marnixlaan op te rijden, wat in zijn bedoeling lag — er zou dan niets gebeurd zijn — met een groote bocht het rechter gedeelte van den Amsterdamschen straatweg opreed, waar de 23-jarigen J. P. langs den weg naast zijn rijwiel stond te praten, met het gevolg dat deze omver werd gereden. In bewusteloozen toestand is hij per auto van den G.G.D., die zeer spoedig ter plaatse was, naar de Rijksklinieken vervoerd; zijn rijwiel was ernstig beschadigd. Van een en ander werd proces-verbaal opgemaakt, terwijl naar de schuldvraag een onderzoek werd ingesteld.
Het komt ons wenschelijk voor dat ook op deze plaats eens op de maximumsnelheid gelet wordt.
Fotobijschrift: De plaats des onheils… maar de fotograaf was wel te laat.
Na een kortstondige ziekte overleed zaterdag 8 juli j.l. nog geheel onverwacht onze oud-voorzitter de heer A. Walschots.
Voor hen, die hem kende – en dat waren er honderden in onze kring – Toon Walschots. Toen in september 1947 de SVE werd heropgericht was Toon één der mannen, die zulks mee had helpen verwezenlijken. Het was dan ook beslist geen wonder dat Toon Walschots op deze her-oprichtingsvergadering werd benoemd tot voorzitter van de SVE. Negen jaar heeft hij de scepter over de SVE gezwaaid. Hij deed dat met zwier en een souplesse hem eigen.
Een kerel uit één stuk. Altijd vol humor en een geboren causeur. Ik kan me niet voorstellen dat Toon ook maar één enkele vijand zou hebben gehad. Daar was hij te goedmoedig en te humaan voor.
Een man, die alle goede eigenschappen in zicht verenigd zag. Kortom, een goed, een heel goed mens.
Zaterdag 8 juli ging er een schok door geheel Elinkwijk. Toon, de sterke, de man niet wist wat ziek zijn betekende, was niet meer.
Toen ik in 1956 de voorzittershamer uit zijn handen mocht overnemen en hem daarop mocht benoemen tot erelid van onze vereniging, wist ik dat er toch leegte was ontstaan. De SVE en Toon Walschots waren tezamen een begrip geworden. Het ene was bijna ondenkbaar zonder het ander. Maar al bouwde Toon daarna niet daadwerkelijk meer mee aan de opbouw van onze vereniging, hij bleef de grootst mogelijke belangstelling tonen voor ons wel en wee. Onze contactavonden waren ondenkbaar zonder Toon Walschots. Velen hebben menig gezellig uurtje met Toon rond de kaarttafel doorgebracht. Velen beschouwden zich een vriend van Walschots, maar Toon beschouwde nog vele meer als zijn vrienden.
Toon is nu echter niet meer. Hij laat een heel grote plaats in onze gelederen open. Maar ook Elinkwijk zal één van zijn trouwste supporters moeten missen. Hartstochtelijk kon hij zijn favorieten vanaf zijn vertrouwde tribune-plaats aanmoedigen. Vaak was het Toon, die ons voorging in het supporteren.
We zullen hem missen op onze contactavonden, op onze vergaderingen, maar vooral ook op de Elinkwijk-tribune.
Op 67-jarige leeftijd heeft hij het tijdelijke verwisseld met het eeuwige.
Woensdag 12 juli j.l. hebben wij afscheid genomen van onze Toon Walschots.
Mevrouw Walschots, het is ons waarschijnlijk niet gegeven u te troosten. Daar is dit enorme verlies te zwaar voor. In deze moeilijke dagen wil ik u echter toch, namens al Toon’s vrienden, sterkte, ja heel veel sterkte toewensen met dit ontstellend verlies. Wij weten wat voor een voorbeeldig echtgenoot uw Toon is geweest.
Ook zoon Anton en de beide dochters wensen wij de kracht om dit verlies te kunnen dragen. Toon Walschots, beste kerel, ik beloof je dat wij van de SVE je nagedachtenis in hoge ere zullen houden. We zullen je enorm missen.
Vaarwel Toon en rust in vrede.
P.C. IMBOS, voorzitter SVE.
Fotobijschrift: De heer Walschots bij zijn stand van de Zuilense Handels Vereniging in het Pastoor Schiltehuis. De winkel van Walschots was in de Voltastraat.
Beleefd vraag ik een plaatsje in Uw veel gelezen blad.
Ik wandelde vorige week in den “Tuin van Kol” en hoorde van vele bezoekers afkeuring over de zeer beperkte ruimte die de vossen hebben. Zou daar niets aan gedaan kunnen worden, opdat die dieren de ruimte krijgen die hun toekomt?
Ik meen toch, dat ook in Utrecht dierenbescherming bestaat. Laat die bescherming dan gelden voor alle dieren, niet voor enkele. ’t Is toch al zoo vreeselijk dat zij van hun vrijheid beroofd zijn. Ik hoop, dat als ik weer ga kijken, daaraan dan gewerkt wordt.
Mej. B.
Geachte Redactie,
Met zeer veel belangstelling las ik het stuk van mej. B. over de vossen in het Julianapark, door haar “Tuin van Kol” genoemd. Ik ben het volkomen eens met haar bewering, dat het vreeselijk is, dat die dieren van hun vrijheid zijn beroofd, maar niet, dat hun behuizing al te klein is, hoewel ik liever zou willen, dat zij meer ruimte voor vrije beweging kregen. De ren of loop, waarin de dieren zich kunnen verpoozen, heeft een oppervlakte van 8 vierkante meter, terwijl het nacht- en schuilhok een grondvlak van vier vierkante meter heeft; wat m.i. in het onderhavige geval voldoende is. De bewering van mej. B. ten opzichte van de te Utrecht bestaande dierenbescherming geef ik de waarde die haar toekomt. Mocht mej. B. de neiging hebben, haar bezwaren over de behandeling en verzorging der dieren in het Julianapark mondeling ter kennis te brengen van het bestuur der stichting, dan ben ik gaarne bereid, indien zij dag en uur wil bepalen, haar in het park te woord te staan.
Onze medewerker Mr. A.L. Sickens heeft onlangs in zijn dagelijksche rubriek geijverd voor de uitbreiding van de dierenverzameling, die in het Julianapark gehuisvest is. Klaarblijkelijk heeft dit artikeltje niet geheel en al zijn invloed gemist, want thans wordt ons medegedeeld, dat de avifauna in het bedoelde park is vermeerderd met zwarte Mammouth en witte Krölaritzer kalkoenen, die de belangstelling voor het zoo mooie Julianapark zeker nog zullen verruimen.
Met Mr. Sickens zal het ons verheugen, wanneer de collectie nog meer uitbreiding ondergaat, waarbij het dan natuurlijk vast moet staan, dat de dieren z e e r b e h o o r l ij k worden ondergebracht en in het park een uitstekend leven hebben.
Fotobijschrift: Helaas… geen foto van de …’Krölaritzer kalkoenen’… , dan maar een plaatje van het papegaaienlaantje.
De 29-jarige verpleegster mejuffrouw W. de Ruijter is donderdagavond naar het Academisch Ziekenhuis overgebracht nadat zij bij het Zandpad in Utrecht met haar bromfiets was geslipt en een hoofdwond en een gebroken sleutelbeen had opgelopen.
Het ongeluk gebeurde tegen 20 uur vlak bij de kruising Vechtdijk-Klopdijk-Zandpad. Mejuffrouw De Ruijter reed over het Zandpad uit de richting Oud-Zuilen. Zij woont in de De Lessepsstraat.
Twee gelukkige meisjes: Gertje Berger, Bessemerlaan 70 te Utrecht (links) en Willie Goedhart, zelfde laan 133, die op veertienjarige leeftijd het mulodiploma alsmede het middenstandsdiploma behaalden. Gertje, die 1 augustus vijftien wordt, gaat 1 september naar kantoor. Willie wordt 3 augustus vijftien. Zij gaat naar de kweekschool voor onderwijzer(e)s(sen). Er zijn nog meer jonge geslaagden, die thans een welverdiende vakantie genieten.
Een adres der afdeeling Utrecht van den Bond van Nederlandsche Onderwijzers.
… Opheffing van de school aan de Koppestokstraat.
Deze school zal, volgens de laatste opgaven omtrent de vermoedelijke klassebezetting per 1 September tellen 190 leerlingen. Gezien deze cijfers meenen wij van een bloeiende school te mogen spreken.
Bovendien staat deze school in een woonwijk, die nog groeiende is, zoodat men de gegronde zekerheid mag hebben, dat ook de school van dien groei zal profiteeren.
In de laatste tijd zijn bovendien nog 10 leerlingen in totaal aangenomen.
Het lijdt geen twijfel, dat dit proces zich zal voortzetten, indien deze school niet onnoodig wordt opgeheven.
Gewezen wordt op het gevoel van onrust door dit voorstel gewekt en den minder wordende lust der ouders om hun kinderen naar de O.L. school te zenden…
Fotobijschrift: De school aan de Koppestokstraat werd pas in 1929 in gebruik genomen en in 1933 als (Utrechtse) openbare lagere school gesloten. Enkele jaren later werd het een r.k. school: de Salvatorschool. De school stond aan de grens Utrecht-Zuilen, nog net op Utrechts grondgebied.
De Zuilensche Damvereeniging “Vriendenkring” herdenkt op 28 Juli haar eerste lustrum. Deze nog jonge vereeniging heeft het aangedurft op Zaterdag a.s. een openlucht damwedstrijd met levende stukken te organiseeren. Na een rondgang door de gemeente Zuilen te hebben gehouden, waaraan medewerkt de mondaccordeonvereeniging “Ons Genoegen” zal de wedstrijd te 4 uur n.m. plaats vinden op het terrein gelegen hoek Sweder van Zuylenweg en van Egmontkade. De damwedstrijd zal gespeeld worden tusschen de heeren E. van Rees van de damvereeniging “Ons Genoegen” en D. Douwes Jr. van Zwart-Wit, beiden uit Utrecht.
De levende stukken zullen gevormd worden. De witte stukken uit de mondaccordeon vereeniging en de zwarte stukken uit de gymnastiekvereeniging “Sport Vereent”, uit elke vereeniging 20 leden.
Het geheel zal door een geluidsinstallatie verzorgd worden. Een dergelijke wedstrijd hebben wij in onze stad nog niet medegemaakt, zoodat een opwekking om dit evenement te gaan zien, zeer zeker op haar plaats is.
In verband met het 1e lustrum van de Damclub “Vriendenkring” werd door bovengenoemde vereniging een openluchtdamwedstrijd gehouden.
Het terrein tusschen de v. Hoornekade en de v. Egmontkade was hiervoor uitstekend geschikt.
Als witte schijven fungeerden leden van “Ons Genoegen”, terwijl voor de zwarte schijven meisjes van “Sport Vereent” gebruikt werden.
De burgemeester gaf den eersten zet aan, t.w. 31-26.
De partij werd daarna verder uitgespeeld door E. v. Rees met wit en D. Douwes met zwart. Na de 40en zet van wit moest zwart de partij gewonnen geven.
