woningbouwvereniging K77

Woningbouwvereniging K77. De K staat voor Kombinatie, in de spelling die in 1977 helemaal trendy was. De schaalvergroting in corporatieland was net begonnen. De band van huurders en woningzoekenden met “hun” woningbouwvereniging was tanende, het werd steeds lastiger om bestuursleden te vinden. Te meer omdat de huurders steeds mondiger werden: bijna ieder buurtje had wel een bewonerscommissie of actiegroep die eiste dat er iets aan achterstallig onderhoud gedaan werd en de woningen voorzien werden van modern comfort. Ook hadden we de oliecrisis (1973) achter de rug en begon de energierekening in complexen met c.v. of stadsverwarming een punt van discussie te worden.

K77 kwam voort uit een aantal woningbouwverenigingen uit Zuilen/Noordwest Utrecht, die allemaal een historische band met de vakbonden hadden. De coöperatieve vereniging van gemeentepersoneel (1912) en de Arbeiderswoningbouwvereniging Utrecht (1919) fuseerden in 1972 tot Algemene Woningbouwvereniging Utrecht. Vijf jaar later sloot woningbouwvereniging Zuilen aan en werd de naam gewijzigd in K77. Nog eens twee jaar later sloot ook Ons Huis zich bij K77 aan.

K77 investeerde in de ruim 25 jaar van zijn bestaan veel in de modernisering van zijn bestaande complexen, maar voegde ook nog de nodige nieuwbouw toe. In Overvecht, de belangrijkste woningbouwlocatie in Utrecht na 1970, maar ook op enkele open gaten in Zuilen: Sweser Engh en van Heesstraat.

In 1994 was K77 een van de woningcorporaties die een enorme financiële zeperd opliep met de handel in derivaten. Dat zijn financiële producten om renterisico’s af te dekken. Kort daarvoor had het Rijk besloten om de woningwetleningen af te schaffen, waardoor corporaties zelf grotere risico’s gingen lopen bij het afsluiten van leningen. Ook Onze Woning uit Nieuwegein ging de bietenbrug op. Andere Tijden heeft er nog een aflevering Vestia’s Voorgangers aan gewijd.

Misschien was dat het laatste zetje dat het bestuur nodig had om tempo te maken met een nieuwe fusie, waarbij ook Onze Woning betrokken zou zijn: in 1998 gingen ze op in Mitros (sinds 2023: Woonin). De aanloop naar die nieuwe fusie was zeer rumoerig. De vier kleine corporaties waaruit K77 tussen 1972-79 ontstond hadden allemaal de verenigingsstructuur en ook K77 was een vereniging. Hoewel steeds minder huurders actief waren in de verenigingsorganen was voor de vakbondsachterban de democratische structuur wel een principekwestie. Bij de eerste poging van het bestuur om de vereniging om te zetten in een stichting kwamen ruim 400 huurders opdagen. De vergadering moest verplaatst worden van het K77-kantoor aan de Vlampijpstraat naar de Central Studio’s. Daar werd het voorstel om de vereniging in een stichting om te zetten afgewezen en spontaan een nieuw bestuur gekozen. Het Utrechts Nieuwsblad vatte de gang van zaken samen onder de kop “Communistische putch bij K77”.

In de daarop volgende maanden werd eerst de bestuurswissel door de rechter teruggedraaid: de statuten vereisten dat zo’n agendapunt minstens twee weken voor de vergadering was aangekondigd en dat was niet gebeurd. Vervolgens werden alle personeelsleden van K77 lid van de vereniging, een maas in de statuten die de getalsmatige verhouding deed omslaan. Zeker omdat de tweede poging tot omzetting tijdens de zomervakantie georganiseerd werd. Daarna niets de opschaling meer in de weg van K77, het gemeentelijk Woningbedrijf Utrecht en woningstichting Nieuwegein tot -toen- de grootste woningcorporatie van midden-Nederland.