Auteur archieven: Wim van Scharenburg

Stoeptegels met QR-code in de wijk Elinkwijk

Geplaatst op door
1

Het Museum van Zuilen kreeg de eer voor een bijzondere pilot. Het plaatsten van stoeptegels waarin een QR-code is aangebracht die een stukje geschiedenis van de straat in beeld brengt.

QR-code in stoeptegel

Het MUSEUM VAN ZUILEN organiseert sinds januari 2010 StraatReünies. Vrijwel iedere eerste zondag van de maand nodigden we de huidige en voormalige bewoners van een Zuilense straat uit om in het museum kennis te maken met de geschiedenis van de straat en met elkaar. Het Museum van Zuilen maakte aan de hand van knipsels, advertenties en verhalen van iedere Zuilense straat een boekje.

Het bleek een succes. In de loop van de jaren is zo van al die straten de geschiedenis in beeld gebracht.

Nieuwe technieken

Vanwege de huidige technische mogelijkheden ontstond het idee al deze informatie onder de aandacht van een groot publiek te brengen. Maar hoe?

Geert Boogaard van Bureau Blueyard kwam met het idee om daarvoor qr-codes te gebruiken. Vervolgens kwam het idee op, om deze code op een stoeptegel aan te brengen. Het idee werd omarmd door de Werkgroep Directe Voorzieningen. Fleur Miller, de webmiss van het Museum van Zuilen, zette de (uiteraard verkorte) verhalen van de straten van de wijk Elinkwijk achter een QR-code. En zo kan het Museum van Zuilen (juist in deze coronatijd ‘Het Museum van Zuilen komt naar u toe’!) de geschiedenis van uw straat op een presenteerblaadje (nou ja, stoeptegel, maar toch) aanbieden.

Niet alleen

Andere organisaties die zich beraden over toepassing van qr-codes zijn: Het Utrechts Arcief, het Volksbuurtmuseum, Vereniging Oud Utrecht, Universiteit Utrecht (LivingPasts), stichting Usine, Centraal Museum, ZIMIHC-theater, Historische Vereniging Vleuten-De Meern en de Historische Kring Tolsteeg Hoograven.

De eerste in de wijk Elinkwijk

Het spits wordt afgebeten door de wijk Elinkwijk: elf straten die allemaal een eigen code krijgen waarmee de geschiedenis van elk van die straten wordt verteld in zo’n 500 woorden, met een afbeelding ‘van toen’. – Wie méér van de straat wil weten kan in het Museum van Zuilen terecht.

Het plaatsen van de eerste stoeptegel vond plaats op 27 november 2020. Deze werd gelegd in de Wattlaan, aam het begin en einde van de laan. Maandag 30 november komen de andere straten/lanen/plein aan de beurt..

 

4 oktober 2020 StraatReünie Galvanistraat

Geplaatst op door
Beantwoorden

UITNODIGING

Het Museum van Zuilen gaat weer van start met de organisatie van de populaire

StraatReünie

voor de (oud)bewoners van de

Galvanistraat

Het MUSEUM VAN ZUILEN organiseerde vanaf januari 2010 StraatReünies. Vrijwel iedere eerste zondag van de maand nodigden we de huidige en voormalige bewoners van een Zuilense straat uit om in het museum kennis te maken met de geschiedenis van de straat. Maar óók met elkaar. Het bleek een succes. Ondertussen hebben we méér te vertellen, méér te laten zien! Vandaar deze uitnodiging voor

Zondag 4 oktober nodigen we hiervoor de (oud)bewoners van de Galvanistraat uit.

Het MUSEUM VAN ZUILEN is verhuisd naar de Schaverijstraat 13, op de eerste etage van de WERKSPOORFABRIEK. Daar heten we u graag welkom.

Door de Corona-maatregelen kunnen een beperkt aantal mensen tegelijk in de museumruimte. Dat is de reden dat u uw komst moet aangeven.

Dat doet u door te mailen naar info@museumvanzuilen.nl met vermelding van: StraatReünie Galvanistraat, uw voorkeurstijdstip en met hoeveel personen u komt.

Eventueel telefonisch kan ook: 06 810 366 62. De lezingen gaan door bij een minimale bezetting van 5 personen per tijdslot.

De toegang is gratis!

Eerste inloop vanaf 13:00 uur met om 13:30, uur een kleine lezing over de Galvanistraat.

Tweede inloop vanaf 15:00 uur met om 15.30, uur een kleine lezing over de Galvanistraat.

We sluiten af om 17:00 uur

Locatie: Werkspoorfabriek MUSEUM VAN ZUILEN Schaverijstraat 13, 3534 AS  Utrecht-Zuilen. Voor vragen, bel 06 81036662

Werkspoorfabriek Schaverijstraat 13, 3534 AS Utrecht

Voor bezoek van het museum op de normale bezoekdagen

(wo, do, vr, za van 10:00 tot 17:00) kunt u online aanmelden

op www.museumvanzuilen.nl

 

Het Museum van Zuilen gaat van start met de VERNIEUWDE StraatReünie

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het Museum van Zuilen ging januari 2010 van start met de organisatie van StraatReünies. Vrijwel iedere eerste zondag van de maand vroegen we aandacht voor een bepaalde straat in Zuilen. We riepen de voormalige én huidige bewoners op voor een bezoek aan het Museum van Zuilen.

Die zondagmiddagen werden een doorslaand succes. Vooral omdat we van de desbetreffende straat een Powerpoint presentatie hadden gemaakt, waarmee we vertelden en lieten zien wat we over de straat wisten.

We zijn 10 jaar verder en verhuisd naar een nieuwe plek. En juist op die plek willen we graag weer van start met het organiseren van StraatReünies. We hebben méér de vertellen en méér te laten zien. Dus… wordt het geen ‘herhaling’ van de StraatReünie, maar een ‘vernieuwde‘ StraatReünie.

We beginnen met de Edisonstraat, een stuk van de oudste verbindingsweg van Utrecht naar Zuilen: de Daalseweg. In 1949 werd een deel van de Daalseweg, het stuk van Sweder van Zuylenweg tot de F. Koolhovenstraat, omgedoopt tot ‘Edisonstraat’.
Iedereen is welkom! U hoeft dus niet op de Edisonstraat te wonen of gewoond te hebben, ook als u het leuk vindt om met de vorige/huidige bewoners in contact te komen bent u van harte welkom. De toegang is gratis.

In het Museum van Zuilen hebben we op de leestafel de map klaarliggen met ‘alles’ wat we weten over de Edisonstraat. Wie woonden er in 1938-‘39? Waar zaten de winkels en wat voor winkels waren dat?

De toegang tot de StraatReünie is gratis. Maar… ook vanwege de corona-maatregelen moet u zich aanmelden. Dat kan door middel van een mailtje naar info@museumvanzuilen.nl of telefonisch: 06 81036662.

We zien u graag op 6 september 2020 op onze eerste vernieuwde StraatReünie!

Met dank aan de gemeente Utrecht, de fondsen, sponsoren en al onze donateurs

Geplaatst op door
Beantwoorden

De verhuizing van het Museum van Zuilen werd mogelijk gemaakt door de bijdragen van de gemeente Utrecht, zowel van het Ondernemersfonds als van de Afdeling Cultuur kreeg het Museum van Zuilen bijdragen.

VSBfonds ondersteunt initiatieven van en voor iedereen die actief wil meedoen aan de samenleving. In de vorm van donaties, praktische kennis en netwerken. Het fonds wil bijdragen aan de zelfredzaamheid en samenredzaamheid in ons land. Door sociale en culturele projecten te steunen en door studiebeurzen te verstrekken. Zodat iedereen zijn of haar plek krijgt in onze diverse samenleving en kan groeien, leren en leven met én dankzij elkaar. Vandaar het motto van het fonds: ‘Iedereen doet mee’.

Breed betrokken bij Utrecht

Het K.F. Hein Fonds is een betrokken fonds, met een breed werkterrein – van maatschappelijke doelen en noden tot kunst en cultuur en van natuur en volksgezondheid tot erfgoed en educatie – en een duidelijke focus op de provincie Utrecht.

Sinds 1938 heeft het fonds zich ontwikkeld tot een belangrijke steunpilaar in de regio, voor bijzondere initiatieven alsook voor individuen. Wij geven ideeën en ook mensen graag een kans. Wij ondersteunen professionals en amateurs, vaste spelers en nieuwkomers.

Het Prins Bernhard Cultuurfonds ondersteunt cultuur, natuur en wetenschap in Nederland. Met financiële bijdragen, opdrachten, prijzen en beurzen stimuleren we bijzondere initiatieven en talent. Jaarlijks worden er meer dan 3.500 projecten ondersteund.

 

Bijdragen in natura kregen we ook:

Overvecht Vastgoed schenkt ons VIJF JAAR gratis huur op de nieuwe locatie! Overvecht Vastgoed is op het voormalig Werkspoorterrein met respect voor de historie op verschillende plekken actief. De per 1 november 2019 gereed gekomen hal WERKSPOORFABRIEK aan de Tractieweg gaat het Museum van Zuilen huisvesten.

Het verhuizen van de collectie werd ons aangeboden door het Zuilense verhuisbedrijf (dat vanwege de groei verhuisde naar De Meern) W. VAN HAARLEM VERHUIZERS.

Bovendien gaat onze dank uit naar de honderden donateurs die mede bijdroegen aan de mogelijkheid het Museum van Zuilen te laten voortbestaan.

DANK U WEL!!!

 

 

Geplaatst op door
Beantwoorden

HET MUSEUM VAN ZUILEN GAAT VERHUIZEN.
Het hing natuurlijk al een tijdje in de lucht. De eerste gesprekken over een verhuizing vonden al ruim twee
jaar geleden plaats. Maar voor zo’n plan zijn de (financiële) gevolgen groot en er waren in de loop der jaren
heel wat hobbels te nemen.
Dankzij de inzet van het gehele bestuur van de stichting Museum van Zuilen, de gemeente Utrecht, de
sponsoren, onze donateurs en de fondsenverstrekkers (VSBfonds, kfheinfonds en het Prins Bernhard
Cultuurfonds) is het mogelijk geworden en werd 1 november jongstleden het bericht wereldkundig gemaakt.
Het wordt een bijzonder huurcontract, omdat door de sponsoring van Overvecht-Vastgoed het Museum van
Zuilen de komende vijf jaar geen huur hoeft te betalen.
Vanaf januari gaan we inrichten en in het eerste kwartaal van 2020 gaat de deur op de nieuwe locatie open.

Rolschaatsen op het Queeckhovenplein, mag dat?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Rolschaatsen – het huidige skeeleren – was begin tweede helft vorige eeuw mateloos populair. Er werden spaciale rolschaatsbanen aangelegd waarvan druk gebruik werd gemaakt. Maar het overleg over de aanleg (op het Queeckhovenplein) liep niet altijd op rolletjes, getuige dit bericht uit het Utrechts Nieuwsblad van 29 augustus 1962

Gemeenschapsraad Zuilen

Misverstanden niet van de (rolschaats) baan

Sombere gedachte van de heer Dirks

De beraadslaging over de moeilijkheden rond de rolschaatsbaan aan het Queeckhovenplein ging dinsdagavond in de Zuilense gemeenschapsraad niet op rolletjes. Feitelijk moest men alleen ja of nee zeggen of de rolschaatsclub Olympiade bij de lessen die op deze baan zullen worden gegeven, ook muziek mag maken. Het sentiment ging echter meespreken, men ging nakaarten en zei toen veel meer.

Bij deze rolschaatsbaan zijn bejaardenwoningen. Enkele bewoners klagen steeds over de baan, anderen vinden het prachtig. De baan is onlangs van een bitumenlaag voorzien en het lawaai is nu drastisch verminderd. En tegen het maken van (zachte) muziek bleek in de gemeenschapsraad eigenlijk ook geen bezwaar te zijn, wanneer dit in beperkte mate zou gebeuren.

Toen kwamen echter de misverstanden. De heer Hoeflaken (Chr. Part.) ging praten over te houden wedstrijden en concoursen; de heer Van Noord (KVP) zag al juichende massa’s rond de baan en soms van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat hierdoor een grote drukte voor de bejaardenwoningen. De heer Van der Slot (PvdA) meende dat men een en ander best aan de vereniging kon overlaten, die men vooraf niet de handen moest binden, voor ze iets had kunnen presteren.

Uit de discussies bleek echter overduidelijk dat geen der leden van de gemeenschapsraad een flauw idee had wat een kunstrolschaatsclub eigenlijk beoogt. Het was daarom een goed idee van voorzitter De Wilde voor te stellen, dat men eerst eens met het bestuur van Olympiade zou gaan praten.

Afscheid

Drie leden van de oude gemeenschapsraad zullen in de nieuwe raad niet terugkeren: de heren Heuvel, De Zeeuw en Dirks. Zij werden voor hun werkzaamheden bedankt. De epiloog van de heer Dirks (Zuilens Belang) loog er niet om. Hij zag de gemeenschapsraad toch geen lang leven meer beschoren en ging daarom liever zelf weg, zei hij. Ik had gedacht dat u dat ook zou doen, voegde hij de „zittenblijvers” toe.

 

 

 

 

Stadsontspanning in het park, inclusief ‘Goeiedag Bártels’.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Stadsontspanning is ook zo’n verloren gegaand fenomeen. In de jaren vijftig en zestig was deze organisatie druk met veel projecten voor de inwoners van de gemeente Utrecht (en Zuilen). Maar soms gaat het mis. Het Utrechts Nieuwsblad van 28 augustus 1956 deed verslag van zo’n door Stadsontspanning georganiseerde feestavond die niet doorging. Goed om tee weten is dat de in het knipsel genoemde Bartels een typetje was van Rijk de Gooijer.

Stads(ont)spanning bij Julianapark

(Van een onzer verslaggevers)

Voor de hekken van het Julianapark te Utrecht dromde maandagavond een groot aantal belangstellenden samen, die per fiets, bus of wandelend gekomen waren om Bááártels in de muziektent te zien. Politieagenten regelden het verkeer dat zich aan de parkzijde van de straatweg concentreerde.

Het bleef deze avond echter alleen bij belangstelling, want ons aller Bááártels was er niet, evenmin als de andere artiesten, die het niet aanwezige middelpunt vormden van al deze drukte.

Met deze publiekshow heeft Stadsontspanning laten zien, dat zij in staat is iets voor te bereiden “wat er in gaat”. Niet in het park echter, want dat bleef gesloten. Ook de verlichting bleef uit.

De avond was wegens het slechte weer afgelast. Maar vanavond, zo deelde de gemeentelijke voorlichtingsdienst mee, gaat de voorstelling in elk geval door.

Stadsontspanning meldde dat men de uitvoering van maandagavond moest laten vervallen, omdat het veld blank stond. Met een groot bord bij de ingang werd, volgens Stadsontspanning, de afgelasting gemeld. Toch heeft niet iedereen dit bord gezien, want het bleef lang druk bij het Julianapark.

Stadsontspanning

Tsja, hadden ze de ‘rusttent’ in de Tuin van Kol uit 1907 maar laten staan, dan was het slechte weer geen spelbreker geweest…

 

 

 

Over de heer Klaassens en zijn souverniers in zijn winkeltje.

Geplaatst op door
Beantwoorden

De huidige enorme stroom van toeristen vindt de Utrechtse souveniers te kust en te keur. Dat is niet altijd zo geweest. Lees over de heer Klaassens en zijn souvenierskiosk in het Utrechts Nieuwsblad van 27 augustus 1958:

Wij spraken met

W. Klaassens (21 „Dommen”)

DE heer W. Klaassens uit de Linnaeusstraat 9 te Utrecht weet wel zo ongeveer wat de vreemdelingen die Utrecht bezoeken, in hun beurs hebben. Althans voor zover ze Dom, Domkerk en Domplein in hun vakantiebezoek hebben opgenomen. De heer Klaassens beheert namelijk de kiosk, die tegen de kerk aanleunt, vlak bij de Runensteen.

In de kiosk een echte souveniruitstalling. Poppen in klederdracht, verpakt in een plastic doosje. Wapenlepeltjes, schemerlampjes in de vorm van Columbus schip Santa Maria, molentjes van Delfts (?) blauw, tafel-, wand- of hoofddoek (naar keuze) met enkele fel gekleurde Utrechtse stadsbeelden erop.

Ja, Utrecht wordt niet vergeten. Kijk maar naar de uitstalling prentbriefkaarten. De Dom niet minder dan 21 maal, telkens uit een andere gezichtshoek genomen. Maar een interieur van de Domkerk heeft de heer Klaassens niet. Gek eigenlijk, zegt hij, want daar wordt juist door bezoekers van de kerk veel naar gevraagd. Maar dan moet ik nee verkopen …

Prentbriefkaarten met molentjes erop doen het best bij Engelse bezoekers. Die zijn overigens niet zo royaal met hun inkopen, weet de kioskhouder. Blijkbaar een wat krappe beurs. Nee, dan zijn de Duitse en ook de Italiaanse klanten duidelijk beter voorzien. Duitsers kopen vooral veel briefkaarten met klederdrachten erop. En Italianen zijn gek op die poppen in zogenaamd „nationaal” kostuum. Mannetjes in vuurrood pakje, met klompen aan en een ronde muts, waarvan men dan thuis, in het buitenland, kan zeggen, dat „er in Nederland ook zo mensen bijlopen.”

Een bepaalde voorkeur bij Fransen heeft de heer Klaassens niet ontdekt. Wel weet hij dat ook zij niet zo royaal zijn als Duitsers en Italianen.

Een artikel dat hard gaat, vormen de distinctieven. Heraldische waanzin, zei een voorbijganger. Maar de heer Klaassens is er mee in zijn schik. Het zijn wapens van textiel, met een stuk Dom en Oude Gracht en het woord Utrecht erop. Heel vroeger werden zulke textielproductjes bij sigaretten verpakt als toegift. In deze tijd doen ze vijftig cent per stuk.

Klaassens

W. Klaassens: …. kranten voor de show …

Kranten hangen er ook aan de kiosk. Maar dat is alleen voor de show. Elf Duitse tegen vier Engelse bladen. Het geeft een echt internationaal tintje aan dit hoekje Domplein. De heer Klaassens gebruikt de bladen als trekpleister, maar verkopen is er bijna niet bij. Het gaat zijn bezoekers om souvenirs.

Onbegrijpelijk voor velen is het plakplaatje dat hier te koop is. Bij de afbeelding staat Utrecht-Holland als tekst, net zo gewoon te lezen als u het hier ziet staan. Dit betekent dus dat het in spiegelschrift op het te versieren vlak komt. Wel vreemd, behalve voor automobilisten, want die kunnen het plaatje aan de binnenkant van hun autoruit plakken en dan zien de buitenstaanders toch in gewoon schrift dat de eigenaar helemaal in Utrecht is geweest.

IJverig en behulpzaam staat de heer Klaassens zijn klanten te woord. Of het gewone of heel goede zaken zullen worden, weet hij meestal al aan de taal, waarin men hem de vragen stelt. Omdat hij, door veel ervaring, de buitenlanders naar nationaliteit heeft leren onderscheiden aan hun koopkracht.

 

Over vissterfte in de vijver van het Niftarlakeplantsoen.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vervuiling van het Niftarlakeplantsoen. Ook ruim vijftig jaar geleden waren er dus al problemen met vissterfte in vijvers. Maar gelukkig is er wat de rioleringen in Utrecht betreft veel verbeterd! Dit schreef de redactie van het Utrechts Nieuwsblad op 26 augustus 1965

In Niftarlakeplantsoen:

Vissen sterven in vervuilde vijver

UTRECHT — Dode vissen in het water van de vijver van het Niftarlakeplantsoen in Zuilen zijn door personeel van de gemeente verwijderd. Mannen van de plantsoenendienst hebben een bakfiets vol exemplaren uit het water opgevist. Deze dieren zijn hoogstwaarschijnlijk gestorven door gebrek aan zuurstof, dat was ontstaan door rioolwater in de vijver. Door de zware regenval was de regenoverlaat in het hoofdriool aan de Prins Bernhardlaan in werking gestel, waardoor het overtollig rioolwater in de vijver werd gespuid.

Gered

Omwonenden bemerkten al spoedig ’t gevaar, waarin de vissen kwamen te verkeren. De twaalfjarige Hans Bonewit, heeft een voorn, die in moeilijkheden verkeerde, gevangen en in een „aangeklede” teil (voorzien van zand en schelpen) verzorgd om de vis bij te laten komen. Brood en wormen vormden daartoe het voedsel voor de vis die Hans vanmorgen in het water van het Amsterdam-Rijnkanaal weer heeft laten wegzwemmen.

Niftarlakeplantsoen

Rond de jaren zeventig van de vorige eeuw is een en ander blijkbaar weer hersteld, te zien op deze foto van Het Utrechts Archief