Het Museum van Zuilen gaat vanaf januari 2010 van start met de organisatie van een maandelijkse StraatReünie! Iedere eerste zondag van de maand een andere straat, chronologisch komen alle straten van Zuilen aan de beurt. We beginnen met de oudste weg, de verbindingsweg van Utrecht naar Zuilen. Iedereen is welkom! U hoeft dus niet op de Daalseweg/Edisonstraat te wonen of gewoond te hebben, ook als u het leuk vindt om met de vorige/huidige bewoners in contact te komen bent u van harte welkom van 14:00 tot 17:00 uur. De toegang is gratis.

3 januari 2010 Reünie Daalseweg (Edisonstraat)

Historie
De Daalseweg liep van Utrecht via het klooster ‘Maria ten Daele’ naar Maarssen en uiteindelijk helemaal naar Amsterdam. De Daalseweg was dus veel langer dan het korte stukje dat nu zo heet: van de Burgemeester Norbruislaan tot aan de Zuilenselaan. Bij de grens met Utrecht kwam de Daalseweg voor een deel te vervallen omdat er huizen gebouwd werden. Het eerste stuk weg dat het oorspronkelijke tracé van de Daalseweg volgt, is de Johannes Uitenbogaertstraat. Richting het noorden is de naam Daalseweg voorbij de Sweder van Zuylenweg weer aanwezig, dat wil zeggen tot 27 september 1949.

Edisonstraat
De gemeenteraad van Zuilen besloot de naam Daalseweg te wijzigen voor het traject Sweder van Zuylenweg tot de F. Koolhovenstraat. De nieuwe naam werd Edisonstraat. Grofweg kun je zeggen dat daarna de Prins Bernhardlaan de Daalseweg een beetje ‘kanaliseert’. De Daalseweg komt net voorbij de C. Smeenkstraat weer met zijn oude naam ‘om de hoek’ kijken. Voorbij de kruising met de Zuilenselaan wordt de Daalseweg weer heel kronkelig en loopt uiteindelijk dood.

Voorbeeld
We willen u graag een idee geven hoe de informatie eruit ziet die we tijdens de Reüniedag presenteren: als een wandeling door de straat, maar dan omstreeks 1937: ‘…Op de hoek van de Sweder van Zuylenweg staan we met onze neus naar Maarssen en komen aan de rechterkant meteen een van de bekendste winkeltjes van Zuilen tegen: Tjepkema. Huishoudelijke artikelen en klein speelgoed zeggen de oude Zuilenezen meteen, officieel een handel ‘in galanterieën’. De winkel kent twee bijnamen: Tjeppie en Wiepie. – De laatste genoot de voorkeur van de eigenaar, een samenvoeging van de voornamen Wies en Piet Tjepkema. In het pand aan de overzijde zit de heer C. van Mourik. Hij verkoopt tabaksartikelen. We lopen verder aan de oneven zijde. De volgende winkel zit op de hoek met de St.-Winfridusstraat: de melkwinkel van de heer de Ruig, die nog met een hondenkar vent. Later komt in deze winkel de heer Stam…’

Gratis
Tot zover, als u meer over de straat wilt lezen of weten bent u van harte welkom tijdens de Reüniedag op 3 januari aanstaande. De toegang voor de Reüniedag is gratis. Ook bewoners uit andere straten die wat over de (mensen uit de) desbetreffende straat willen weten zijn welkom!

Help ons
Maar… wij willen graag dat zoveel mogelijk mensen van deze Reüniedag op de hoogte zijn. Dus kent u iemand, of bént u iemand uit deze straat, help ons en zegt het voort, zegt het voort! Hou deze site in de gaten voor aankondigen van andere Reüniedagen.

Zaterdag 21 november
Eindelijk is het zover: zaterdag 21 november zal Sinterklaas in het Antje Drijver Paviljoen de tentoonstelling onthullen over het Ontspanningsgebouw van Werkspoor-Utrecht. Rond 13.30 uur zal de Goedheiligman de vlag van Zuilen wegnemen over het eerste paneel, waarna iedereen kan zien hoe rijk de geschiedenis van dit speciale gebouw is. In vorige blogs kon u hier al uitgebreid over lezen.

Groei van de collectie
De reeds eerder gedane uitspraak dat ‘iedere dag’ nieuw materiaal voor het Museum van Zuilen wordt aangeboden klopt nog steeds. De laatste weken zijn weer vele nieuwe aanwinsten te melden. Heel veel foto’s (o.a. over de bouw van de vakwerkboogbrug over de Waal bij Nijmegen), maar ook documenten (o.a. een rekening van het ‘Café-Restaurant “Juliana” ‘ uit 1948, ten laste van de ‘Brandweer te Zuilen’. Dank u wel goede gevers!

Nieuwe plannen
Ondertussen wordt op de achterg4rond hard gewerkt aan het uitwerken van nieuwe ideeën voor het Museum van Zuilen. Verschillende keren is het al voorgekomen dat bezoekers van het museum oude kennissen ontmoeten. Om de ‘trefkans’ te verhogen gaan we van start met reünies. Vanaf januari volgend jaar gaan de speciale reünie organiseren. Op de eerste zondag van de maand willen we dan iedere maand een andere straat in Zuilen extra onder de aandacht brengen.

Daalseweg/Edisonstraat
Het moet een serie worden die we starten met de oudste verbindingsweg tussen Utrecht en Zuilen: de Daalseweg. Een maand later komt de Amsterdamsestraatweg aan bod (Natuurlijk alleen het gedeelte tussen de grenzen van Utrecht en Maarssen!) Zo gaan we chronologisch alle straten van Zuilen af.

Extra aandacht
Natuurlijk krijgt de straat die ‘aan de beurt is’ extra aandacht, door middel van foto’s en indien voorhanden ook andere bescheiden. Er komt een groot paneel in het Museum met een plattegrond van Zuilen. Daarop wordt de reünie-straat specifiek aangegeven. Om de plattegrond heen vindt u oude foto’s uit de collectie van het Museum van Zuilen, met een verbindingslijn naar de plattegrond. Ook de tot nu toe bekende historie van de straat ligt ter inzage, met bijvoorbeeld markante personen van de straat.

Adressenbestand
In het museum ligt ook een lijst klaar waarop te zien is wie in de desbetreffende straat woonden. Per huisnummer wordt vermeldt wie in 1937/1938 in dat perceel woonde, met de naam van de hoofdbewoner, en zijn/haar beroep. De bezoekers worden dan ook gevraagd om op een intekenlijst hun herinneringen (van toen of nu) op papier te zetten: sinds wanneer woont u in uw huis, wie waren uw buren, waar woont u nu enz.

Méér dan een Reünie
Met deze reünies willen we niet alleen de ‘trefkans’ verhogen. Mogelijk komen op die dagen bewoners van een straat elkaar echt tegen, leggen ze contacten waaruit mogelijk weer volgende ontmoetingen voortkomen. Daar hebben we ook uw hulp voor nodig.

Uw Hulp
Het Museum van Zuilen kan dit natuurlijk niet alleen! Wij hebben hierbij uw hulp nodig. We willen zoveel mogelijk mensen uit de desbetreffende straat uitnodigen. Maar… dat is niet eenvoudig. Veel oud-inwoners zijn verhuisd en van hen is bij ons geen adres bekend. Het internet biedt ons wel een mogelijkheid: iedereen die de nieuwsbrief ontvangt wordt gevraagd mee te werken: kent u iemand uit de desbetreffende straat: laat het hem/of haar alstublieft weten.

Stadsblad
De redactie van het Stadsblad heeft ook medewerking toegezegd. Ruim voor de eerste zondag van de maand komt daarin een artikeltje over de eerstvolgende straat te staan met een oproep de reünie te komen bezoeken.

In de volgende Blog hopen we u meer nieuws te kunnen melden.

Dank daarvoor. Het besluit tot de aanleg van de Spoorlaan lijkt gevallen, maar, zoals mevrouw Antje Drijver vele jaren geleden al zei tegen een ambtenaar van de gemeente Utrecht: “Dat kunt u nou wel zeggen, maar ik neem toevallig niets áán van een ambtenaar!”

Mevrouw A(ntje) Drijver
Ik zie fronsende wenkbrauwen en het lijkt me goed deze uitspraak toe te lichten. Mevrouw A(ntje) Drijver heeft vele jaren als stuwende kracht de voorzittershamer van de Stichting Gemeenschap Zuilen gehanteerd. Zelfs meer dan 90 jaren oud stond zij haar vrouwtje. Kinderfeesten in het Julianapark, de intocht van Sinterklaas, de vrijmarkt op de speelweide van het Julianapark, de jaarlijkse ‘dodenherdenking’ op 4 mei en de kerstboomverbranding zouden Zuilen mogelijk al lang ontnomen zijn zonder haar inzet tot behoudt van tradities.

Kerstboomverbrandingen
Over de kerstboomverbrandingen even het volgende: de door ‘Mariëndaals Belang’ georganiseerde ‘algemene’ kerstboomverbranding kon niet verhinderen dat er talloze illegale kleine of grote kerstboomverbrandingen plaatsvonden. Deze vuurtjes werden op oudejaarsavond ontstoken en de grootte van de fik werd bepaald door de mate van activiteit van de jeugd van het desbetreffende blokje straten in de periode tussen kerst en Oud en Nieuw. De strijd tussen de rivaliserende straten heette: kerstbomenoorlog.

Uit eigen ervaring kan ik u alleen vertellen over de strijd die ‘wij’, jongens in de Balderikstraat, voerden tegen de rivaliserende straten en niet te vergeten de politie. Een afgedankte kerstboom bleef slechts éven onbeheerd op straat liggen: vrijwel direct ontfermde jongens zich over de boom en sleepten deze mee naar huis.

Rioolputten
Dat mag u wel letterlijk nemen: bij ons in de Balderikstraat waren er diverse ouders zo vriendelijk om enkele bomen zolang op te bergen onder de vloer in de gang! Ook in de rioolputten langs het trottoir werden de bomen tijdelijk opgeslagen. Voorts boften we dat de aan de Balderikstraat gelegen Christelijke School 2, tijdens de kerstvakantie natuurlijk gesloten, op het speelplein ook een zee van ruimte bood. Dat wist de politie echter ook snel, dus die bomen lagen wat minder veilig. De hermandad had er een handje van om op oudejaarsdag deze bomen nog even weg te halen.

De straten afschuimend naar nieuwe ‘brandstofvoorraad’ kon je regelmatig geconfronteerd worden met vijandige groepen. Op mijn netvlies staat nog steeds het volgende beeld: in de Balderikstraat waren we bezig met niksdoen toen opeens, als het bekende duiveltje uit het doosje, zo’n vijftig tot zestig jongens uit de Betonbouw bij het halverwege de straat gelegen Bisschopsplein de straat in kwamen lopen. Een grote dreiging ging van deze groep uit! Bij ons: PANIEK!

In drie stukken
Wat nu? Iedereen belde aan bij zijn eigen huis om zoveel mogelijk broederlijke hulp. Bij de familie B. werd ook een beroep gedaan op assistentie, vijf zonen rijk zou er toch wel één thuis zijn en hulp willen bieden? Joke (zo heette hij) had er schijnbaar op gerekend, de stok stond al klaar. Deze grote broer ging ons voor en stapte met zijn stok, twee keer zo dik als een bezemsteel en 1½ meter lang, recht op de nog steeds dreigende groep Betonbouwers af. Ook hun grootste man pakte de uitdaging op en ging zijn groep voor. Totdat deze twee recht tegenover elkaar stonden. Ineens haalde Joke met een enorme zwaai uit en sloeg de stok op het hoofd van zijn tegenstander in drie (3) stukken!

Gejuich en gegil, we stormden naar voren en dreven zonder verdere slag of stoot de ‘vijand’ de straat uit. Dat jaar had de ‘kerstbomenfik’ van meters hoog op het Bisschopsplein, een extra tintje: de bomen waren goed beschermd geweest.

In goede banen
Om deze oorlogen zoveel mogelijk uit te bannen en de fik in goede banen te leiden organiseerde ‘Mariëndaals Belang’ jaarlijks een officiële kerstboomverbranding onder toezicht van de Vrijwillige Brandweer Zuilen en met muzikale begeleiding van het Zuilens fanfarecorps. Dat ging vele jaren zo door, ook na de annexatie van Zuilen per 1 januari 1954. Mevrouw Drijver zat toen al in het bestuur van Mariëndaals Belang. – Veel activiteiten van deze buurtvereniging werden voortgezet door de stichting Gemeenschap Zuilen, waar thans (ook al weer ‘vele jaren’) de scepter wordt gehanteerd door de heer M. van Rooijen.

Nieuw beleid
Het was in 1992 dat het gemeentebestuur van Utrecht besloot dat de gemeente de jaarlijkse kerstboomverbranding niet meer toestond om het milieu te sparen. Mevrouw Drijver zette zich toen als voorzitter al vele jaren in voor de Stichting Gemeenschap Zuilen en zij organiseerde ook nog steeds de kerstboomverbranding. Het viel haar dan ook zwaar toen zij aan de telefoon een ambtenaar kreeg die haar uitlegde dat er een nieuw beleid was en dat vergunningen voor kerstboomverbrandingen daar niet bij hoorde! Hij kreeg de gevleugelde woorden van mevrouw Drijver te horen: ‘Dat kunt u nou wel zeggen, maar ik neem toevallig niets áán van een ambtenaar!’

Ivo Opstelten
Ze hing op en belde naar het stadhuis met het verzoek de kersverse burgemeester van Utrecht, Ivo Opstelten te mogen spreken. Toen ze hem aan de lijn kreeg vroeg ze hem of hij het niet bijzonder leuk zou vinden om een bijzondere Zuilense traditie in ere te houden en de kerstbomen aan te komen steken. ‘Dat vind ik een leuk idee, mevrouw, ik kom graag!’ een vergunning was toen uiteraard zo geregeld.

Dankzij deze doortastendheid van mevrouw Drijver heeft Zuilen nog steeds zijn ‘eigen’ kerstboomverbranding.

Dus protesterende inwoners van Zuilen: ondanks het feit dat de beslissing voor de Spoorlaan al genomen lijkt te zijn, hou vol, want ‘Dat kunnen zij nou wel zeggen, maar wij nemen toevallig niets áán van een ambtenaar!’

Steun de actie tot het behoud van het Ontspanningsgebouw!

Werkspoor
Werkspoor was een fabriek van treinen, bussen, bruggen, scheepsmotoren, vliegtuig(delen), enz. Ook werd door de arbeiders van Werkspoor veel montagewerk verricht. Zo is bijvoorbeeld een groot deel van Pernis gemonteerd door het constructiebedrijf van Werkspoor: WesCon. Constructiewerk deed WesCon over de hele wereld, van Balikpapan in Indonesië tot Sydney in Australië.

Naar Zuilen
De Wagon- en Bruggenafdeling van de fabriek (en later ook andere onderdelen van het bedrijf) kwamen vanwege ruimtegebrek in 1913 uit Amsterdam naar Zuilen. Werkspoor groeide uit en was omstreeks 1955 de grootste wagonfabriek van Europa! Het hele industrieterrein aan de andere kant van de spoorlijn Utrecht-Amsterdam (achter het Julianapark), van de Cartesiusweg tot aan het Amsterdam-Rijnkanaal was bedrijfsterrein van Werkspoor.

Het Ontspanningsgebouw
Onder andere All-Inn en Central Studio’s zijn gehuisvest in voormalige Werkspoorloodsen. Maar ook het kort voor de Tweede Wereldoorlog gebouwde Ontspanningsgebouw werd door Werkspoor gebouwd. Het was voorzien van gasdichte- en bomvrije ruimtes en diende zo ook als ‘schuilkelder’ tijdens deze oorlog. Zowel tijdens als na de oorlog werd het gebouw intensief gebruikt.

Sint Nicolaas
‘Alle’ kinderen van Zuilen hebben vermoedelijk hier wel een of meer keer hun Sinterklaasfeest beleefd. Maar alle kinderen in een dag uitnodigen was onmogelijk: Sint was hier meerdere keren per dag. Omdat ook heel veel buurtverenigingen uit Zuilen hun Sint hier uitnodigden, was het gebouw een langdurige residentie voor de goedheiligman.

Sloop
De gemeente Utrecht heeft plannen met het gebouw: sloop! Om het toenemende autoverkeer beter te laten doorstromen, hoopt het gemeentebestuur de luchtkwaliteit te verbeteren. Daarvoor is een nieuwe weg gepland langs de spoorlijn. Onder andere het Ontspanningsgebouw zou daarvoor gesloopt moeten worden. Maar… de historie van dit gebouw gaat zover dat het eigenlijk een schande is dat het Ontspanningsgebouw nog niet op de gemeentelijke Monumentenlijst staat.

Tentoonstelling
Om u een indruk te geven van de historie van het Ontspanningsgebouw vindt u binnenkort in het Antje Drijverpaviljoen een tentoonstelling: foto’s die een beeld geven van de vele festiviteiten, jubileumvieringen, sinterklaasfeesten, vergaderingen, diners, prijsuitreikingen enz. Lees met hoeveel zorg de directie van Werkspoor dit gebouw liet maken voor de veiligheid van zijn werknemers! Lees hoeveel liefde er zit in de oproep om in het Ontspanningsgebouw uw favoriete hobby te komen uitvoeren.

Protest
Houdt het Ontspanningsgebouw in ere, een brok historie uit een nauwelijks vervlogen STALEN tijdperk, verdient het niet te moeten worden afgebroken voor gewoon ordinair BLIK! Er is in Zuilen al zoveel waardevols gesloopt waarvan men achteraf zegt: ‘Is dat gesloopt? Wat jammer!’ Ook dit is zo’n gebouw met die meerwaarde waardoor het verdient te blijven bestaan. Gemeente Utrecht: zet dit gebouw alsnog op de monumentenlijst!

’s Morgens verzamelen in de tuin achter het huis. Het Zuilens Fanfarecorps speelt gezellige muziek op de stoep naast het museum en om klokslag 11 uur gaat de wethouder van start met haar speech.‘De gepensioneerde meubelmaker’ en de grote Zuilense Kunstenaar Cees Achterberg worden terecht door Rinda den Besten in het zonnetje gezet voor hun extra bijdragen aan het vele werk.

Dan mag het doek open. De oh’s en ah’s zijn niet van de lucht. De vele aanwezigen stroomden naar binnen om alles van dichtbij te bekijken. Dat geeft een goed gevoel: men is aan alle kanten heel enthousiast. Er kunnen dus met wat passen en meten echt tientallen bezoekers tegelijk in! De Werkspoor treinen rijden vooralsnog storingsvrij, en zo heb ik alle gelegenheid om de wethouder rond te leiden langs de meest markante bezienswaardigheden. Ondertussen worden vele kaarten, bloemen, planten, bloemstukken en zelfs een prachtige (en lékkere!!!) taart gebracht van Bakkerij Steentjes met een afbeelding van het ‘Rijksmuseum te Zuilen’. Deze tekening kreeg ik enkele maanden geleden uit Italië toegestuurd door Jos Peeters, die een vrije interpretatie gaf hoe of het Museum van Zuilen er in de toekomst uit zal gaan zien.

Het werd een drukke dag en de ook collectie werd niet vergeten: voor het museum werd me een longdrinkglas van Dansschool Jansen en een nota van de zilversmid met dezelfde naam uit de St.-Ludgerusstraat geschonken. ’s Middags kwam de heer Van Kooten nog zijn examenstuk van de Bedrijfsschool (Werkspoorders zeggen ‘Leerschool’) brengen, een metalen pons, helemaal zelf gemaakt.

De eerste weken zitten erop. Het spannende is er een beetje af, het lijkt namelijk een succes. Dagelijks rond de 20 bezoekers is een hele goede score. Daarnaast zijn de reacties van de bezoekers ongelooflijk leuk. Veel nieuwe donateurs meldden zich aan (en echt niet omdat ze dan 5 vrijkaartjes krijgen, er zijn zelfs donateurs die vinden dat ik minder kaartjes moet geven).

Ook er is een stroom van nieuwe aanwinsten te melden. De eerste Zuilense dierenarts, dokter Lieben, bracht het diagnosticeersetje waarmee hij hier in Zuilen van start ging. Hij was zo onder de indruk dat hij ’s middags nog een uitbreiding bracht.

Ondertussen is de collectie uitgebreid met straatnaamborden, glazen, een klosje garen (‘hiermee werden bij Werkspoor de zittingen van de rijtuigen gestikt’), een longdrinkglas, een shawltje en sleutelhanger van Elinkwijk, een sporttas van S.M.S., een bloknootje met bonnetje ‘verlof tot het verlaten van de [Werkspoor] fabriek, foto’s van het Eerste Huisvrouwen Orkest Utrecht, stukken Sunlightzeep (‘direct na Dolle Dinsdag ging mijn moeder aan het hamsteren, ze kocht een heel kistje vol stukken zeep’), een wandbord met de tekst: ‘Oost – West, Onze Kolen Branden best’, van kolenhandel Boshuis, nog een wandbord, maar dan van de Utrechtse Postduivenvereniging Het Noorden, en nog meer.

We kunnen met een gerust hart zeggen: het was een succes, beste mensen ga zo door.

Groeten uit Zuilen, het dorpje aan de schone Vecht, met een museum!

Wim van Scharenburg

De opening van het Museum van Zuilen was een groot succes.

Geachte dames en heren, U heeft er lang op moeten wachten, maar nu is het dan eindelijk zover: het Museum van Zuilen opent aanstaande zaterdag, 12 september 2009, haar deuren.

Na vele jaren verzamelen van ‘alles wat met de voormalige gemeente Zuilen te maken heeft’, is de collectie nu zo groot en belangrijk dat een museum de enig logische oplossing blijkt. Het gemeentebestuur van Utrecht deelde deze mening en besloot het Museum van Zuilen in ieder geval de komende 5 jaar te steunen. Daarom sloot de winkel per 1 april en begonnen we met de inrichting van het museum.

Het moest een plek worden waar u de rijke geschiedenis van Zuilen zo goed mogelijk kunt bekijken. Dat is de reden waarom u zo lang heeft moeten wachten: we willen u de collectie op een waardige wijze tonen. Dat betekende uitbreiden, een nieuw plafond, nieuwe vloer, rondom nieuwe kasten enz. Na vele maanden hard werken, vele meters fineer (224 meter om precies te zijn, dat betekende ook 5 blikken Bison-kit!), liters lak, verschillende potten boenwas, enz. is de voormalige winkelruimte omgetoverd tot een waardig Museum van Zuilen.

Het Utrechtse college van Burgemeester en Wethouders is tijdens de bouw al een kijkje komen nemen. Wethouder Rinda den Besten, die zich bijzonder voor de totstandkoming heeft ingezet, heeft enthousiast gereageerd op het verzoek de opening te verrichten.

Dat komt zij doen op 12 september om 11.00 uur (terwijl het Zuilens Fanfarecorps met gezellige muziek het geheel luister bijzet).

U bent van harte welkom in het Museum van Zuilen.

De openingstijden zijn: in de maand september, om de grote drukte op te vangen, van dinsdag tot en met zondag van 10 tot 17 uur.

Vanaf 1 oktober gaat het museum open van donderdag tot en met zondag, ook van 10 tot 17 uur.

UPDATE (29 september 2009): Vanaf 1 oktober gaat het museum open van woensdag tot en met zaterdag, van 10 tot 17 uur. Bovendien vrijwel iedere eerste zondag van de maand van 14 tot 17 uur.

Groeten uit Zuilen, het dorpje aan de schone Vecht, met een museum!

Wim van Scharenburg

‘Even bijpraten over de stand van zaken’ en ‘Eerste bezoekers Museum van Zuilen hebben hun plaats al ingenomen’; u leest hier alles over in de Zuilense Nieuwsbode 2.

Groeten uit Zuilen, het dorpje aan de schone Vecht.
Wim van Scharenburg

Fantastische (fantasierijke mag ook) felicitatie van J. Peeters, gestuurd vanuit Italië

Zelfs uit Italië kwam een felicitatie op de ontwikkelingen rond het Museum van Zuilen. Jos Peeters, de kunstschilder die voor de gemeente Utrecht vele muurschilderingen verzorgde, zette zijn (en reken maar ook Wim’s) ideeën over een Museum van Zuilen op papier. Rechts, langs de gemeentegrens met Utrecht wordt nog de oranje verf op de grenspaal geschilderd, onderaan rijdt een (natuurlijk bij Werkspoor gemaakte) TEE, het Rijksmuseum is aan de Amsterdamsestraatweg gesitueerd, kortom: alles geheel volgens plan 😉

Groeten uit Zuilen, het dorpje aan de schone Vecht.

Wim van Scharenburg

Na jaren van onzekerheid is nu eindelijk de knoop doorgehakt: het gemeentebestuur van Utrecht steunt voor de komende vijf jaar het Museum van Zuilen. Dus krijgt Zuilen binnenkort zijn eigen Museum. U leest hier alles over in de Zuilense Nieuwsbode.

Groeten uit Zuilen, het schone dorpje aan de Vecht met binnenkort een Museum,

W. van Scharenburg