Bouwen voor de Buurt: de stadsvernieuwingsperiode (1970-1995)

Rond 1970 is de ergste woningnood gelenigd. De koopkracht neemt snel toe, terwijl er aan het vooroorlogse bezit dertig jaar niets gedaan is. Alle prioriteit ging tijdens de wederopbouw immers naar extra woningen. De combinatie van achterstallig onderhoud en het ontbreken van ieder modern comfort in de oude huizen zorgen voor steeds meer gemor. De bewoners worden mondiger, gaan hogere eisen stellen aan hun huisvesting: centrale verwarming, een (betere) badkamer/douche, een grotere keuken, méér elektra. De smalle straatjes waar vroeger gespeeld werd staan inmiddels vol met de net aangeschafte auto’s. Jantje Beton eist extra speelruimte. En de energiecrisis van 1974 zet ook een betaalbare energierekening op de politieke agenda. Kantoren van woningbouwverenigingen worden bezet, bewoners maken amok op de tribune van de raadszaal in het stadhuis.

Typisch jaren 80 stadsvernieuwingsproject: nieuwbouw Betonbuurt: Boisotstraat.

Als reactie starten corporaties en gemeenten met een grootscheeps renovatieprogramma, gesteund door ruimhartige landelijke subsidie en goedkope leningen. De slechtste woningen worden gesloopt, in het kader van de “1^e en 2^e saneringsstroom”. In Zuilen zijn dat bijvoorbeeld de oude woonschool aan de Lumeystraat/JS de Rijkstraat, de Betonbuurt en complex 2 van woningstichting Eigen Haard. Anders dan nu geldt daarbij 100% terugbouwen voor de oorspronkelijke sociale huurders. Dat levert betaalbare en ruime, maar niet bijster fraaie nieuwbouw op.

Binnenplaats van seniorencomplex Sweser Engh. Geen hoogtepunt van architectuur, maar wel comfortabele levensloopbestendige woningen met uitzicht op de Domtoren of de As van Berlage.

Langzamerhand ontstaat ook het besef dat de demografische ontwikkeling -snelle groei een- en tweepersoonshuishoudens, vergrijzing in de toekomst- de verandering van de woningmix noodzakelijk maakt. Voorbeelden daarvan zijn de wooneenheden voor kleine huishoudens op de locaties van de voormalige Ludgeruskerk (Prinses Juliana) en Oranjekerk (K77) en de seniorenwoningen aan de Bossenbroekstraat (Eigen Haard/SWU) en Sweser Engh (K77).

Welke woningbouwplannen zijn in deze periode gerealiseerd:

Laagbouw-portiekwoningen W.J. Bossenbroekstraat (ws Eigen Haard, 1975)

Lumeystraat e/o, voormalige woonschoollocatie (DWR/Gemeentelijk Woningbouwbedrijf Utrecht, 1978)

De Bazelstraat (ws Eigen Haard, sloop/nieuwbouw, 1980)

Nieuwbouw JS de Rijkstraat e/o (DWR/Gemeentelijk Woningbedrijf Utrecht, 1982)

Taco Sybrandshof, voormalige locatie Oranjekerk (wbv K77, 1984)

seniorenhuisvesting Sweser Engh (wbv K77, 1986)

Sint Ludgerusstraat, voormalige locatie Ludgeruskerk (wbv Prinses Juliana, 1990)

Roobolstraat e/o (DWR/Gemeentelijk Woningbedrijf Utrecht, renovatie, 1991)

seniorenwoningen Van Heesstraat (K77, 1992)