Boeken Deel 1 – SCHOLEN

De meeste foto’s (tot nu toe) in mijn verzameling zijn schoolfoto’s. Vrijwel iedere Zuilenaar is op deze wijze in zijn of haar schooltijd wel een of meer keer op de kiek gezet door de schoolfotograaf. In de bank, klassikaal, voor de schooldeuren, in het Julianapark, met alle leerlingen van de hele school of alleen met ‘eigen’ klas, staand, zittend, met of zonder leerkrachten, eenvoudig met alleen een bordje ‘Ter herinnering aan mijn schooltijd’ of met een compleet decor, kleuterschool, lagere school, naaischool, reüniefoto’s, schoolreisjes, boomplantdagen, kortom ‘van alles’. Vooral de oude schoolfoto’s van zowel de christelijke school aan de Daalseweg, als die van de Fröbelschool in de St.-Willibrordusstraat blinken uit in zorg. Deze ‘zorg’ werd niet uitsluitend door de scholen verricht. Als je de matrozenpakjes bekijkt, de grote witte strikken in het haar, dan weet je dat de ouders hier ook een steentje aan hebben bijgedragen.

Op de diverse Fröbelscholen maakten de leerkrachten vroeger er al heel veel werk van: groepjes poppenmoedertjes omringen de wiegjes terwijl er voor de jongemannen muziekinstrumenten en schepjes uit de kast zijn gehaald. De speelplaatsen bij de scholen waren nog lang niet altijd (geheel) betegeld, dus een zandbakfoto lag voor de hand. En als de foto in een klas van de Fröbelschool is gemaakt, dan tonen de kinderen op de meeste foto’s trots de door hen vervaardigde attributen.

Een naam die rondom de Tweede Wereldoorlog zowel de openbare als de katholieke schoolfoto’s voorkomt is die van de heer Wolthers. Hij, leraar lichamelijke opvoeding, maakte ook dikwijls foto’s op de speelweide in het Julianapark. En met hem komen we bij het onderwijs in Zuilen.

Het onderwijs in het dorpje aan de Vecht (dat wij inmiddels al goed leren kennen) is al jaren goed geregeld: de openbare school in het oude dorp voldoet namelijk aan vrijwel alle wensen vanaf de bouw van de school in 1887. Het gebouw zélf is trouwens een ‘schoolvoorbeeld’ van dorpsbouwstijl. De school weet zich dan ook dankzij twee uitbreidingen ruim 100 jaar te handhaven: pas in 1998 blijken er onvoldoende leerlingen om de school nog voort te zetten.

Het is (natuurlijk weer) de komst van de grote fabrieken van Werkspoor en Demka die ervoor zorgen dat in het begin van de 20ste eeuw grote behoefte is aan schoolplaatsen. Om hierin te voorzien wordt onmiddellijk de mogelijkheid benut om voor de mensen met katholieke en christelijke levensopvattingen speciale scholen te bouwen.