Een ongeluk zit in een klein hoekje. Vaak is het dan ook nog te hopen op ‘een geluk bij een ongeluk’. Dat was in onderstaand bericht het geval. (en opvallend is de vermelding van de nog niet zo lang daarvoor ingevoerde signalering van de signalen op de ambulance!) Het stond allemaal in het Utrechts Nieuwsblad van 25 augustus 1964:
SLAGADER GETROFFEN
Verkeersslachtoffer goed geholpen
Met de drietonige hoorn luid aan en het blauwe waarschuwingslicht aan ten teken dat er een ernstig ongeval gebeurd was, reed de ambulance van de Utrechtse gemeentelijke geneeskundige- en gezondheidsdienst in de nacht van zaterdag op zondag snel naar de Amsterdamsestraatweg. Op het kruispunt met de De Lessepsstraat was hier een huisvrouw uit Maarssen, de 57-jarige mevrouw C. Daamen-Huissen gewond geraakt bij een botsing tussen bromfiets en auto. Mevrouw Daamen was als duopassagiere met haar man, de 59-jarige fabrieksarbeider J. Daamen, omstreeks het middernachtelijk uur op weg naar huis, toen het ongeval gebeurde.
De bromfietser kwam op dit kruispunt in botsing met een personenauto, bestuurd door de werktuigkundige N. R. uit Maarssen. Zij viel van de bromfiets en kreeg een slagaderlijke bloeding in de linkerlies. De Utrechtse politie verleende eerste hulp; de wonde werd afgebonden totdat de ambulance arriveerde, waarna het slachtoffer snel werd overgebracht naar het Academisch Ziekenhuis.
Een ambulance van ‘een paar jaar’ eerder. De heer Van der Vaart reed u zo naar het hospitaal, maar zonder de drietonige hoorn en het blauwe waarschuwingslicht.
