Gratis invalidenwagen! Waarom er een einde kwam aan deze goede actie is me een raadsel. met medewerking van het Utrechts Nieuwsblad werden vele invaliden blij gemaakt. Dat lezen we onder andere in de krant van 17 mei 1957…
Invalidewagen voor moeder
Feestvreugde in de Min. Talmastraat
(Van een onzer verslaggevers)
„Daar sta ik nu gewoon van te trillen”. Mevrouw H. Roolfs-Van Beek uit de Minister Talmastraat 103 te Utrecht, die de vijfde invalidenwagen kreeg, die de U.N.-Operatie zilverpapier kon kopen door vrijwillige bijdragen aan kroonkurken, zilverpapier, capsules, lege tubes en niet te vergeten oude kranten (!), kon er gewoon niet van uit haar woorden komen.
Mevrouw H. Roolfs, Talmastraat 103 te Utrecht kreeg de vijfde invalidenwagen van de U.N.-operatie Zilverpapier. Blij verrast nam ze voor haar huis de wagen in ontvangst en meteen (zie inzet) maakte ze, hoewel de regen stroomde, een ronde door de huizenblokken.
Uw verzamelaar was een dag tevoren zo maar binnen komen rollen met de mededeling „U krijgt een wagen”. Dat had ze niet allemaal kunnen bevatten.
„Gaan we samen rijden, mam?”’
„Hu”, zei de 14-jarige Pieter ongelovig. Meteen voegde hij erachter met jongensachtig enthousiasme: „Gaan we dan een lekker eindje rijden. Mam?” Moeder Roolfs knikte maar wat. „Zet jij de aardappelen even op, jongen”, was haar prozaïsch commentaar.
Wat moet je ook anders zeggen wanneer na vier jaar snerpende pijn, doktersbehandelingen, eindeloos liggen, gipsverbanden, met als slot de totale amputatie van het rechterbeen (inclusief de heup), daar ineens iemand komt die met de hulp van honderden stadgenoten het leven een nieuw perspectief geeft.
Moeder van drie
Moeder Roolfs is 36 jaar en heeft drie kinderen, Pieter van 14, Hannie van 11, en Wimmie (de lastigste) van 8 jaar. Schatten zijn het, die graag een handje toesteken in het huishouden, dat moeder ondanks de krukken zelf doet. Natuurlijk komt er geregeld een kennisje de zwaarste karweien doen, maar eten koken en stof afnemen geeft ze niet uit handen.
In de hoek van de kamer staat een prothese. Geef mij die krukken maar zegt moeder Roolfs. Ik kan met dat ding (en het is een hele dure) niet zitten. Ik was altijd een bedrijvig mens en nog kan ik er niet aan wennen dat ik niet uit de voeten kan.
Gelukkig komt er veel aanloop en moeder Roolfs heeft een aardig hoekhuis, waarvan de ramen uitzien op het Elinkwijk-sportpark. Vervelen doe ik me nooit. De leesportefeuille, een stapel boeken, talloze handwerkjes en de kinderen staan daar borg voor. „Ik doe de kinders wel zelf in bad, maar verder helpen ze zichzelf. Je moet het alleen even extra bekijken.”
Vader Roolfs werkt als chauffeur in het Demkabedrijf dat de U.N.-Operatie zilverpapier een ronde som toedacht, toen men van onze plannen voor het gezin Roolfs hoorde.
Mee vissen
Zo’n jaar of vier geleden ging moeder geregeld mee met vader naar fort kraaiennest in Breukelen.
De heer Roolfs is een visserman in zijn vrije tijd. Moeder nam dan een handwerkje mee. ’s Zomersavonds wandelden ze naar het kanaal en keken samen naar het simmetje van pa’s hengel.
Dat is nu allemaal weer mogelijk door de invalidenwagen die u allen bijeenspaarde.
Mevrouw Roolfs hoefde niet meer te leren rijden in de invalidenwagen. Ze leende af en toe het wagentje van de heer Smit uit de Sonooystraat, als zij voor medische controle naar het ziekenhuis moest gaan.
Het huisarrest is nu verleden tijd. Moeder Roolfs kan weer op pad, zelf boodschappen doen, vriendinnen opzoeken, ’s zondags met haar man gaan vissen, ja wat niet al, dat voor haar bijzonder is en voor u maar heel doodgewoon.
Gelukkig
Uw verzamelaar laat u maar wat graag het gelukkige gezicht van mevrouw Roolfs zien om u aan te moedigen: Breng meer oude kranten en zilverpapier aan depots. De heren Van de Lustgraaf en Hietbrink, voorzitter en secretaris van de Algemene Nederlandse Invalidenbond waren ook bij de overhandiging van de wagen tegenwoordig. De buren die kwamen kijken staken hun geestdrift niet onder stoelen of banken. Daar midden in het nieuwe Zuilen hebt u met vereende krachten een brok geluk geworpen, dat goed is terecht gekomen!
