De Galvanistraat in de Tweede Wereldoorlog

Als we het over de Tweede Wereldoorlog hebben, dan komt de Galvanistraat ook in beeld: soms zat het verzet in een klein hoekje, maar stil protest is ook verzet. Zo was daar de heer H. van Zwieten van nummer 53. Hij was een godvruchtig man, die als koopman zijn boterham verdiende, dat wil zeggen, zo staat hij in een beroepengids van toen vermeld. In de praktijk was hij schillenboer, een van de twee die Zuilen toen kende. (De andere was de heer Engel Grave, die was in voorkomende gevallen ook ijscoman.) Een aantal inwoners van Zuilen herinnert zich de heer van Zwieten, omdat hij altijd een hoog opgetaste paard-en-wagen bereed die een stil protest uitstraalde. Zijn stille protest gaf hij vorm, of liever gezegd kleur, door zijn schillenwagen te verven. De paard-en-wagen waarmee hij door de straten van Zuilen trok, was op zich al een bezienswaardigheid. Het was de voorkant van een kleine vrachtauto waarin de heer van Zwieten plaatsnam om zijn paard te mennen. Op de deuren van deze ‘wagen’ schilderde hij een boom. De ‘boom’ schilderde hij groen en aan de takken groeiden oranje geschilderde appeltjes. Zo reed de heer van Zwieten in de Tweede Wereldoorlog al met ‘Oranje Boven’ door Zuilen!

In de Tweede Wereldoorlog stond een artikel in de krant dat repte over de eerste eetbare brandnetels die aangeboden werden op de Utrechtse veiling door de heren van Berkel en Gerard van tuinkwekerij ‘Galvani’ in Zuilen. Van deze ondernemers ontbreekt ieder spoor. (‘Ontbrak’ moet ik eigenlijk zeggen. ‘Groentenhandel Gerard’ blijkt volgens een advertentie in een krantje gevestigd op de Amsterdamsestraatweg 296. Jammer genoeg staat op de advertentiepagina geen datum of naam van de krant.)